Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα διακοπές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα διακοπές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ - Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ...




                                        ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΣ  - ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΙΜΟΥ

«Σα βγεις στον πηγεμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να’ναι μακρύς ο δρόμος… γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις». 
Λέει ο ποιητής για την Ιθάκη . Ομως εδώ μιλάμε για την ΕΛΑΦΟΝΗΣΟ τον επίγειο παράδεισο ...
Η Ελαφόνησος είναι ο προορισμός που σε αποζημιώνει με την άφιξή σου . Δεν είναι Ιθάκη όπου η διαδρομή έχει την αξία της και τα δεινά για να φθάσεις στο τελικό προορισμό σου ,γίνονται εμπειρίες που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο . Και όλα αυτά για μία υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον , το οποίο φυσικά , ποτέ δεν έρχεται και αυτό γιατί δεν υπάρχει μέλλον ... παρά ένα ατελείωτο παρόν . 
 Τα δεινά βέβαια για να φθάσεις στην Ελαφόνησο δεν είναι λίγα και μάλιστα περισσότερα από τον ιδανικό προορισμό της Ιθάκης . Αλλά με την μόνη διαφορά ότι με την άφιξή σου , ως δια μαγείας όλα διαγράφονται από το μυαλό . Η κούραση και η ταλαιπωρία έχουν γίνει ήδη παρελθόν ,σταματάς να ζεις με το παρελθόν και τις αναμνήσεις  και ζεις αποκλειστικά με το αιώνιο παρόν που συνεχώς σε ανταμείβει. Δεν είναι παράξενο να υπάρχει επί της γης ο παράδεισος ; Δηλαδή που και πως έπρεπε να είναι ο Ελληνικός παράδεισος ; Είναι το μέρος , όπου οι άνθρωποι χάνουν τα ζωώδη ένστικτά τους , τα αδελφοκτόνα πάθη τους και μαθαίνουν να συνυπάρχουν και να συζούν . Και αυτό όχι γιατί ξαφνικά έγιναν καλύτεροι άνθρωποι , αλλά γιατί το μέρος έχει για όλους , το ίδιο . Δηλαδή το μέρος έχει τους ίδιους πόρους για φτωχούς και πλούσιους ακόμη και όταν γίνεται λαϊκό προσκύνημα, από τον κόσμο.  Με αυτό τον τρόπο σε φροντίζει ο παράδεισος . Ότι δεν έχεις να ανταγωνιστείς  με τον συνάνθρωπό σου , για την επιβίωσή σου . Να κλέψεις , να σκοτώσεις για να επιβιώσεις. ΟΧΙ . Όταν αυτό το συνειδητοποιείς τότε μοιραίως το σώμα και η ψυχή ηρεμεί . Φεύγει η ένταση από τα μάτια και ενσωματώνεσαι στο περιβάλλον που σε περιβάλλει με ένα αραχνοΰφαντο μανδύα λήθης . Όλα γίνονται ονειρικά,νωχελικά και ήρεμα . Ζεις σε ένα όνειρο που ξυπνάς απότομα με την  επιστροφή και την άφιξή σου απέναντι στην Πούντα. Όλα τα καλά πράγματα κάποτε έχουν ένα τέλος . 
  =========
Για να φθάσεις στο νησάκι  που κάποτε ήταν ένα με την στεριά , από απέναντι που λέγεται Πούντα χρειάζεται φέρυ , ένα τέταρτο της ώρας και αυτοκίνητο και δύο άτομα 13 ευρώ. Τώρα για να φθάσεις στην Πούντα υπάρχουν δύο διαδρομές. Οδικώς μέσω Σπάρτης και θαλασσίως μέσω Κυθήρων. Δηλαδή δεν είναι εύκολο για εμάς που ζούμε στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα. Αλλά τουλάχιστο μία φορά στην ζωή μας αξίζει να κάνουμε την υπέρβαση. Από την Σπάρτη είναι η διαδρομή για την Μονεμβασιά , και περίπου 150 χιλιόμετρα . Ο Μυστράς στην Σπάρτη και η Μονεμβασιά είναι δύο προορισμοί που αξίζει να δείτε , υποχρεωτικά. Ο δρόμος είναι καλός ,  αλλά ατελείωτος. 
Ο εναλλακτικός από την θάλασσα και τον Πειραιά παίρνουμε το φέρυ ΚΟΡΝΑΡΟΣ και 7,5 ώρες για να φθάσουμε στα  Κύθηρα , με κόστος 130 ευρώ, για αυτοκίνητο και 2 άτομα. Αφού δούμε το νησί των Κυθήρων που σίγουρα αξίζει , παίρνουμε πάλι το φέρυ ΠΟΡΦΥΡΟΥΣΑ  για την ΝΕΑΠΟΛΗ της Πελοποννήσου .
Σε 1,5 ώρα φθάνουμε στην ΝΕΑΠΟΛΗ και χρειάζεται 70 ευρώ , αυτοκίνητο και 2 άτομα. Από την ΝΕΑΠΟΛΗ 16 χιλιόμετρα φθάνουμε απέναντι από την ΕΛΑΦΟΝΗΣΟ στην ΠΟΥΝΤΑ.
Στην Ελαφόνησο μείναμε στην Χώρα και στου ΜΑΝΙΑΤΗ STUDIOS , στο λοφάκο πίσω από την χώρα  , που έχεις πιάτο την χώρα και ατελείωτη θέα , που σου κόβει την αναπνοή.
Παραλίες ο ΣΙΜΟΣ και η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ , οι καλύτερες της Ελλάδος. Από την Χώρα , όποια διαδρομή και να κάνουμε , σε 4 χιλιόμετρα φθάνουμε στις επιθυμητές παραλίες. Το παρκάρισμα είναι άνετο ,όπου και να πάμε στο νησί . Ο παράδεισος ενσωμάτωσε και τον πολιτισμό που φαινομενικά και πρόσκαιρα μας αγχώνει . Όλα είναι τέλεια , χωρίς υπερβολές . Δεν υπάρχουν ξενοδοχεία , πολυτελή. Όλα όμως είναι προσεγμένα. Δεν πάς στην Ελαφόνησο για να μείνεις στο Ξενοδοχείο και να κάνεις μπάνιο στην πισίνα του ξενοδοχείου. Η θάλασσα στο νησί είναι ονειρικές , που μόνο σε διαφήμιση καταναλωτικών ειδών συναντάς . Κάποτε πρέπει να  βάλουμε πραγματικά τους όρους για να πούμε , ποιές παραλίες είναι οι καλύτερες στην Ελλάδα . Παράδειγμα , πρέπει η πρόσβαση στην παραλία να παίζει ρόλο ; Πρέπει το άνετο παρκάρισμα να παίζει ρόλο ; Δηλαδή τι να το κάνω , εάν χρειάζεται να ταξιδεύω μία ώρα , από κακοτράχηλο δρόμο και χωματόδρομο με γκρεμούς αριστερά και δεξιά για να φθάσω στην ιδανική παραλία ;  Δηλαδή τι να το κάνω , εάν χρειάζεται αφού φθάσω στην ιδανική παραλία να αφήνω μία ώρα μακριά το αυτοκίνητο και να κατεβαίνω από ατελείωτα , γλιστερά και επικίνδυνα σκαλοπάτια ; Στην Ελαφόνησο δεν υπάρχουν περίεργες παραλίες . Πηγαίνεις σε όλες χαλαρά , γρήγορα και χωρίς άγχος . Και κυρίως πηγαίνεις  σε παραλίες που ούτε στο όνειρό σου μπορείς να περιγράψεις . Γιατί μόνο στον παράδεισο υπάρχουν ...   και ο παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει . HEAVEN CANNOT WAIT ... 










Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

ΠΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ; ΠΑΜΕ ΛΕΥΚΑΔΑ ...


ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΑΤΑ
«Ἔρως δ’ ἐτίναξέ μοι φρένας
ὡς ἄνεμος κατ’ ὄρος
δρύσιν ἐμπέτων»

«Ο Έρωτας μού συντάραξε τα μυαλά,
όπως ο άνεμος που πέφτει
πάνω στις βαλανιδιές
κατεβαίνοντας από το βουνό»
(Σαπφώ)

Το όνομά της η Λευκάδα το πήρε απ' το ακρωτήριο Λευκάτα η αλλιώς Κάβος της Κυράς, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του νησιού. Το ακρωτήριο στην αρχαιότητα ονομαζόταν Λευκάς πέτρα ή Λευκάς άκρα. Ένας μύθος λέει ότι η ποιήτρια Σαπφώ, απ' τη νήσο Λέσβο, πήδηξε απ' το βράχο του ακρωτηρίου για να απαλλαγεί απ' τον έρωτά της για τον Φάωνα. Κοντά σ' εκείνη την περιοχή υπάρχει και ο ναός του θεού Απόλλωνα, στον οποίον είναι αφιερωμένος ο λευκός βράχος. 
======

Ενα νησί , που πας οδικώς,  έστω και δύσκολα . Από το Μεσολόγγι , υπάρχει ο κανονικός δρόμος που σε οδηγεί στην Αμφιλοχία , μέσω της ανολοκλήρωτης , Ιονίας Οδού . Από την Αμφιλοχία , άλλα δύσκολα 55 χιλ.  φθάνεις μέσω της Βόνιτσας στην Λευκάδα. Ομως από το Μεσολόγγι υπάρχει και ο καταπληκτικός  παραθαλάσσιος δρόμος Μεσολόγγι - Αιτωλικό- Αστακός -Μύτικας -  Πάλαιρος - Λευκάδα , αρκεί να μήν χαθείς στο Αιτωλικό ,λόγω ανύπαρκτων πινακίδων .
Φθάνοντας όμως στο νησί , τα ξεχνάς όλα...
Όλες οι καλές  παραλίες είναι Δυτικά του Νησιού. Κάθισμα, Εγκρεμνοί ,Πόρτο Κατσίκι.
Οι παραλίες στην Ανατολική πλευρά είναι μέτριες παραλίες , ποιοτικά αλλά εύκολες προσβάσιμες και μάλλον οικογενειακές με παιδιά.
Το Κάθισμα είναι στην Δυτική πλευρά η μόνη που μπορείς να πας εύκολα οδικά , αλλά είναι αρκετά επικίνδυνη όταν έχει κύμα. Το βράδυ όμως στο Kάθισμα έχει το καλύτερο clubbing.
Επειδή πήγα αρκετές φορές στην Λευκάδα χωρίς να πάω στην παραλία του Πόρτο Κατσίκι, φέτος αποφάσισα να πάω στην Λευκάδα και να πάω επιτέλους στο Πόρτο Κατσίκι. Έτσι κατέστρωσα τα σχέδια. Κατ΄αρχήν  κοίταξα , ρώτησα να πάω οδικώς. Όλοι με απογοήτευσαν . Πολλά χιλιόμετρα και δύσκολα,δύσβατα, πρόβλημα στο parking ,περπάτημα χιλιόμετρα και κατέβασμα τουλάχιστον 100 σκαλοπάτια που γλυστρούν. Κοίταξα τις εναλλακτικές , θαλασσίως. Υπάρχει καΐκι από την Βασιλική. Ξεκινά στις 11.00 το πρωί κάνει 1,5 ώρα και σε παίρνει από το Πόρτο Κατσίκι στις 16.30 . Στοιχίζει 15 ευρώ. Παραμένεις 4 ώρες στο Πόρτο Κατσίκι , και αν βαρεθείς δεν υπάρχει άλλος τρόπος επιστροφής. Πρέπει να παραμείνεις 4 ώρες μέσα στον καυτό ήλιο.
Υπάρχει και η ημερήσια κρουαζιέρα από το Νυδρί , ώρα αναχώρησης 10.00 ,ώρα επιστροφής 19.00 . Η καλύτερη επιλογή το σκάφος ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ .
Είναι το ταχύτερο σκάφος από τα άλλα και παραμένει περισσότερο στα μέρη που πηγαίνει.
Στο Πόρτο Κατσίκι κατεβάζει σκάλα , και παραμένει μία ώρα ενώ τα άλλα μισή ώρα.
Επίσης πιάνει στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς , στο Κιόνι της Ιθάκης , και στον Σκορπιό το απόγευμα όπου κάνεις ακόμη ένα μπάνιο ,εκεί που έκανε και ο Ωνάσσης ... Κόστος διαδρομής 20 ευρώ.
Στο Νυδρί υπάρχουν διάφορα δρομολόγια για τα απέναντι Πριγκιπόννησα , Σκορπιό κλπ
Για τους μερακλήδες υπάρχει και το σκάφος ΟΔΥΣΣΕΙΑ που σηκώνει πανιά , για τα γύρω νησάκια και μπάνιο στον Σκορπιό .
Το νησί έχει τρείς πόλους , την χώρα της Λευκάδας , το Νυδρί για τον μεγαλύτερο όγκο τουριστών και την Βασιλική στο νοτιότερο , με τους αέρηδες ,ιδανικό μέρος για τα θαλάσσια σπόρ . 
Που μείναμε ; Στην Λυγιά . Ενδιάμεση , ήσυχη περιοχή μεταξύ Λευκάδας και Νυδρί .


http://www.geavillas-lefkada.gr/ 
Nick Sampsonas
Δίδυμες βίλλες στην Λυγιά , προσιτή πολυτέλεια . 

Βραδινή ζωή υπάρχει παντού στο νησί , Λευκάδα, Νυδρί , Κάθισμα για τους clubbers .
Αλλά ένα ταξιδάκι μέχρι την Εγκλουβή , είναι υποχρεωτικό και ειδικά τον Ιούλιο που γίνεται η συγκομιδή της περίφημης φακής Εγκλουβής. 10 ευρώ το κιλό. Μην γελαστείτε να αγοράσετε φακή Εγκλουβής από την χώρα της Λευκάδας . Δεν είναι γνήσια . Πήγα τέλος Ιουνίου και αγόρασα το πρώτο κιλό που συσκευάσανε από το καφενείο στην γωνία της κεντρικής πλατείας. Ήταν καταπληκτική. Ένα ακόμη όνειρο πραγματοποιήθηκε. 

=======
ΙΣΤΟΡΙΚΑ
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα πρώτα δείγματα πολιτισμού στο νησί υπάρχουν απ' την παλαιολιθική εποχή. Από ανασκαφές που πραγματοποίησε ο Γερμανός αρχαιολόγος Βίλελμ Ντέρπφελντ στην περιοχή του Νυδρίου, ανακάλυψε ευρήματα απ' την εποχή του Χαλκού (2000 π.χ.) και διατύπωσε τη θεωρία ότι η Λευκάδα είναι η Ομηρική Ιθάκη.
Λίγο έξω απ' την πόλη και πιο συγκεκριμένα κοντά στο Καλλιγόνι υπάρχουν ερείπια της αρχαίας πόλης Νήρικος, η οποία υπήρξε η πρώτη πόλη του νησιού. Γύρω γύρω απ' την πόλη είχε κτιστεί ένα μεγάλο τείχος, κομμάτι του οποίου σώζεται μέχρι και σήμερα.
Η Λευκάδα έχει πάρει μέρος σε πολλές μεγάλες μάχες στο παρελθόν, όπως η ναυμαχία της Σαλαμίνας και η μάχη των Πλαταιών κατά τους περσικούς πολέμους, καθώς και στον Πελοποννησιακό πόλεμο στο πλευρό των Σπαρτιατών. Ακολούθησε πιστά και το Μέγα Αλέξανδρο στην τεράστια εκστρατεία του. Φαίνεται ότι από τους ακολούθους αυτούς ιδρύθηκε η ομώνυμη πόλη στην παραλιακή Συρία, καθώς και μια άλλη κοντά στην Δαμασκό.
Κατά την Βυζαντινή περίοδο η Λευκάδα παρέμεινε στην αφάνεια. Το 1293 δίνεται σαν προίκα στον Ιωάννη Ορσίνι, απ' τον ηγεμόνα του Δεσποτάτου της Ηπείρου, Νικηφόρο. Ο Ορσίνι έκτισε το φρούριο της πόλης ώστε να προστατέψει το νησί απ' τις επιδρομές των πειρατών. Λίγο καιρό αργότερα κτίστηκε μέσα στο κάστρο και ο ναός της Αγίας Μαύρας απ' τον οποίο δανείστηκε το όνομά του και το κάστρο.

Τουρκοκρατία - Ενετοκρατία 
Το 1479 οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν το νησί, κυριαρχία που κράτησε για περίπου 200 χρόνια. Η Λευκάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, γίνεται το μοναδικό νησί απ' τα Επτάνησα που γνωρίζει την τουρκική κατοχή. Το 1684 περνά στα χέρια των Ενετών, οι οποίοι μετέφεραν την πόλη απ' το κάστρο, όπου ήταν κτισμένη, στη σημερινή της θέση. Έτσι, έπειτα από 200 έτη οθωμανικής κατοχής, το νησί περνά στα χέρια των Βενετών και πλέον η μοίρα του θα είναι η ίδια με τη μοίρα των άλλων νησιών του Ιονίου. Τα Ιόνια νησιά πλέον είχαν πολιτική και κοινωνική ενότητα. Οι Βενετοί υποστήριζαν αναγνώριζαν κι επέτρεπαν στα Επτάνησα την τοπική τους αυτονομία δημιουργώντας τοπικές αυτοδιοικήσεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει την έλλειψη επιρροής των βενετσιάνικων στοιχείων στις υποδομές και τον τρόπο ζωής των κατοίκων του κάθε νησιού. Στοιχεία που είναι έντονα ακόμα και σήμερα.
Το 1797 η Γαλλία με αρχηγό τον Ναπολέων Βοναπάρτη καταλαμβάνει τη Λευκάδα, όπως και τα υπόλοιπα Επτάνησα. Τα οικονομικά μέτρα των Γάλλων Δημοκρατικών όμως είναι αβάσταχτα για τους ντόπιους πολίτες και προκαλούν δυσαρέσκεια. Το 1798 ο Ρωσοτουρκοι κάνουν επέλαση στο Ιόνιο και παίρνουν υπό την κυριαρχία τους τα Επτάνησα. Το 1807 η Λευκάδα και όλα τα νησιά του Ιονίου περνούν στα χέρια της Γαλλίας, η οποία έχει αλλάξει το πολίτευμά της, έχοντας δημιουργήσει ένα αυτοκρατορικό καθεστώς. Το 1810 οι Βρετανοί κυριεύουν το νησί και μέχρι το 1814 έχουν καταλάβει όλα τα Επτάνησα. Τα αυστηρά μέτρα κι οι αυταρχικοί νόμοι των Άγγλων όμως, έχουν ως συνέπεια τις αντιδράσεις των πολιτών με αποτέλεσμα να υπάρχουν επαναστάσεις κι εξεγέρσεις, όπως εκείνη των Λευκαδιτών το 1819 που καταπολεμήθηκε με βιαιότητα και βαρβαρότητα.
Τέλος, το 1864, η Λευκάδα μαζί με τα άλλα Ιόνια νησιά, σύμφωνα με τις συνθήκες του '63 και '64, παραχωρείται επίσημα στην Ελλάδα και τα Επτάνησα μετά από πολλούς αιώνες ξένων κατοχών είναι πλέον ελεύθερα.


ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ
«Νησί των ποιητών» ονομάζεται η Λευκάδα και όχι τυχαία. Ο δημιουργός του «Αλαφροϊσκιωτου» κι εμπνευστής των Δελφικών εορτών Άγγελος Σικελιανός γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ, ενώ στο νησάκι Μαδουρή, απέναντι από το Νυδρί, υπάρχει ακόμη η εξοχική κατοικία του Λευκάδιου ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ενός από τους πρωτοστάτες της Ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα. Στη Λευκάδα γεννήθηκε και ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας Λευκάδιος Χερν (1850 – 1904), ο οποίος έζησε στην Ιαπωνία ως Γιακούμο Κοϊζούμι. 

Πλούσια σε πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση η Λευκάδα, εξακολουθεί να έχει έντονη δραστηριότητα κάτι που το μαρτυρούν και οι δεκάδες πολιτιστικοί της σύλλογοι. Κάθε χρόνο πραγματοποιούνται πολλές εκδηλώσεις με κορυφαίες τις Γιορτές Λόγου και Τέχνης και το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ, το καλοκαίρι. 

Στη Λευκάδα θα συναντήσετε γυναίκες που φορούν ακόμη τις τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες. Ξακουστά είναι τα καρσάνικα κεντήματα και τα υφαντά της Λευκάδας. Στην Καρυά και στους Σφακιώτες λειτουργούν λαογραφικά μουσεία. 
Στη Λευκάδα πρωτοεμφανίστηκαν οι θεσμοί των «Γιορτών Λόγου και Τέχνης» (1955), καθώς και του «Διεθνούς Φεστιβάλ Φολκλόρ» (1962). Οι γιορτές μετρούν δεκάδες εξαιρετικές στιγμές στην ιστορία τους, όπως την έκτακτη εμφάνιση της Μαρίας Κάλλας το 1964, τελευταία καλλιτεχνική της εμφάνιση στο κοινό. Η Λευκάδα έχει την αρχαιότερη (μετά την Κέρκυρα) Φιλαρμονική της Ελλάδας (1850). Το δραστήριο Σωματείο συνέβαλε στην ανάπτυξη της μουσικής παιδείας των Λευκαδιτών και η ιστορία την έφερε πολλές φορές παρούσα σε σημαντικές στιγμές του Έθνους, όπως το 1864 να παιανίζει για την Ένωση των Επτανήσων, το 1896 συμμετέχοντας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, κλπ. Τον Αύγουστο, οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν από χορευτές από όλο τον πλανήτη, όπου διασχίζουν χορεύοντας και τραγουδώντας την κεντρική αγορά με τις σημαίες και τα λάβαρά τους να προπορεύονται. Αν βρεθείτε στο νησί τον Αύγουστο, αξίζει να βρεθείτε σε αυτές τις εκδηλώσεις.

ΙΛΙΑΔΑ 
Κατά την γνώμη του Κώστα Δούκα , το Νηδρί είναι η Ομηρική Ιθάκη .

Ιλιάδα (ν ' 391 )
εξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήϊον είναι 
( έκοβαν με πελέκεις νεακονισμένους ξύλο για πλοία (νήες) να γίνη .    )


Νήϊον 
το κατάλληλο για ναυπήγηση νηών ( πλοίων ) ξύλο . Απαραίτητος , κατά την γνώμην του Κώστα Δούκα , ο συσχετισμός της λέξεως με το Ομηρικό όρος Νήϊον , που εδέσποζε της πόλεως της Ομηρικής Ιθάκης . Οι Αχαιοί και γενικά οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν συχνά τοπωνύμια ανάλογα με την χρησιμότητα ή την ιδιότητα του τόπου .  Είναι προφανές ότι το Νήϊον όρος της Ιθάκης έδινε στους Αχαιούς του Οδυσσέα και του Λαέρτη την απαραίτητη ξυλεία για την ναυπήγηση των νηών . Εξεταστέον όμως για ποια Ομηρική Ιθάκη , όχι βεβαίως την σημερινή αλλά για το Νυδρίον της Λευκάδος . Ο  W . Dorpfelf απεκάλυψε στις αρχές του αιώνα στον  π ο λ υ β ε ν θ ή  όρμο του Βλυχού Λευκάδος , σε απόσταση 300 περίπου μέτρα από την θάλασσα , 33 βασιλικούς θολωτούς τάφους κτερισμένους και άλλους τάφους πολιτών και αρχή μεγάλου κτιρίου που πιθανολογείται σφόδρα από τον ίδιο ως το ανάκτορο του Οδυσσέα . Στην περιοχή αυτή δεσπόζει το όρος Σκάρος , στους πρόποδες του οποίου βρέθηκε επίσης αχαϊκό νεκροταφείο . Η όλη περιοχή ονομάζεται σήμερα Νηδρί  , εκ της παλαιοτέρας ονομασίας και κατά παραφθορά του Νήϊον  . Σημειωτέον ότι στην περιοχή αυτήν του Βλυχού λειτουργεί από παλαιοτάτων χρόνων καρνάγιο μικρών πλοίων λόγω της καταλληλότητας των υδάτων και της κλήσης του εδάφους .  Πιθανότητα στους αρχαιοτάτους χρόνους να εχρησιμοποιείτο η ξυλεία του Νήϊου όρους για παραγωγή νηίου καραβόξυλου , εξ ου ίσως και η ονομασία του Ομηρικού όρους , που διεσώθη μέχρι σήμερα με το όνομα Νηδρίον .

Ιλιάδα  ( ψ΄ 231 - 241 )
Ο Αχιλλέας  ξεμακραίνοντας από την πυρκαϊά
ξάπλωσε αποκαμωμένος , και γλυκός ύπνος του ήλθε .
οι άλλοι γύρω από τον Ατρείδη μαζεύθηκαν αθρόοι .
των επερχομένων η βοή και ο γδούπος τον ξύπνησε ,
ανεκάθισεν ορθός και τους είπε :
Ατρείδη και οι άλλοι άριστοι των Παναχαιών
πρώτον την πυρκαϊά κατασβέσατε με φλογώδην οίνον
όλην , ως που έφθασε το μένος του πυρός . έπειτα
τα οστά του Πατρόκλου Μενοιτιάδου να συλλέξωμε
καλά διαλέγωντάς τα . ευδιάκριτα είναι .
γιατί στο μέσον έκειντο της πυράς , ενώ των άλλων χώρια
στην εσχατιά καίονται ανάμικτα ίπποι και άνδρες .  

Οι νεκροί των Αχαιών δεν κατακαίονταν , αλλά η φωτιά σβηνόταν με κρασί , πριν την ολοκληρωτική καύση των νεκρών . Η πληροφορία αυτή του Ομήρου είναι πολύ σημαντική , διότι το αχαϊκό τούτο έθιμο , ένα είδος φρίξεως και μουμιοποιήσεως του νεκρού , διαπιστώθηκε κατά τις ανασκαφές του Γερμανού  αρχαιολόγου W . Dorpfelf στην περιοχή Στενού Νηδρίου Λευκάδος , της πραγματικής Ομηρικής Ιθάκης. Στους 33 θολωτούς κυκλικούς βασιλικούς τάφους ευρέθησαν μισοκαμένοι ξυλάνθρακες χωρίς τέφρα . Όπως ακριβώς και στην ανωτέρω περιγραφή του Ομήρου .



 
 ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑ
 ΚΑΘΙΣΜΑ CLUB
 ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ ΚΑΤΣΙΚΙ
 ΠΟΡΤΟ ΚΑΤΣΙΚΙ
 ΠΟΡΤΟ ΚΑΤΣΙΚΙ

 ΦΙΣΚΑΡΔΟ
 ΣΚΟΡΠΙΟΣ - ΛΙΜΑΝΙ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΡΚΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΑΘΗΝΑ
 ΣΚΟΡΠΙΟΣ - ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΟΝ ΣΚΟΡΠΙΟ
 Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΣΤΟ ΝΥΔΡΙ ΓΙΑ ΤΟΠΙΚΑ TOURS
 ΝΥΔΡΙ - ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΩΝΑΣΣΗ

                                      
 ΤΟ ΚΑΘΙΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΒΙΛΛΑ ΓΑΙΑ
 Η ΒΙΛΛΑ ΓΑΙΑ 
ΟΙ ΦΑΚΕΣ ΕΓΚΛΟΥΒΗΣ


Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

ΠΑΡΙΑ ΛΙΘΟΣ

ΜΑΡΑΘΙ ΠΑΡΟΥ

Ένας από τους σημαντικότερους λόγους της σημαντικής ανάπτυξης της Πάρου κατά τους αρχαίους χρόνους ήταν η ύπαρξη και εκμετάλλευση του περίφημου παριανού μαρμάρου, της «παρίας λίθου», όπως το ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς. Η εξόρυξη του μαρμάρου, όπως δείχνουν τα αρχαιολογικά ευρήματα, πιθανόν ξεκίνησε κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα και συνεχίστηκε αδιαλείπτως μέχρι το 1881. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το παριανό μάρμαρο είναι εξαιρετικής ποιότητας με χαρακτηριστικές ιδιότητές του το λευκό χρώμα, την καθαρότητα, την υψηλή διαφάνειά του, την κρυσταλλική υφή και το λεπτόκοκκο. Επειδή το έβγαζαν από στοές που φωτιζόντουσαν με λυχνίες το ονόμασαν «λυχνίτη» και «λυχνία». Άλλοι μελετητές θεωρούν ότι τα ονόματα αυτά, όπως και τα «λυχνεύς» και «λυχναίος» οφείλονται στην χαρακτηριστική λαμπρότητά του και στην διαύγεια του υλικού του. Σήμερα ο χώρος των αρχαίων λατομείων είναι εγκαταλειμμένος, το λευκό μάρμαρο του λυχνίτη έχει ολοσχερώς εξαντληθεί.

Η αρχαία γλυπτική τέχνη, καθώς επίσης και η αρχιτεκτονική βρήκαν στο μάρμαρο αυτό με τις εξαίρετες ιδιότητες το υλικό που αποτέλεσε το υλικό υπόβαθρο των αριστουργημάτων εκείνης της εποχής, που ξεκινά από τους χρόνους του Κυκλαδικού Πολιτισμού με τα περίφημα μαρμάρινα ειδώλια και τα επίσης μαρμάρινα αγγεία, κορυφώθηκε κατά τους Κλασικούς χρόνους και γνώρισε νέα άνθηση και ακμή και κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Αρκεί να θυμίσουμε ότι μερικοί από τους περιφημότερους γλύπτες της αρχαιότητας είλκαν την καταγωγή τους από την Πάρο. Μεταξύ τους ο Σκόπας, ο Αγοράκριτος, ο Θρασυμήδης, ο Αριστίων και ο Αρκεσίλαος για να περιοριστούμε στους πιο γνωστούς. Επιπρόσθετα, όλα αυτά τα χρόνια η Πάρος έγινε κέντρο εκτεταμένης εξόρυξης και εμπορίας του περίφημου υλικού, γεγονός που πρόσφερε κύρος, δόξα και προπάντων πλούτο στο τόπο. Να θυμίσουμε μόνο ότι γλυπτά από παριανό μάρμαρο κοσμούσαν τον Παρθενώνα, το Μαυσωυλείο της Αλικαρνασσού και άλλα σημαντικά μνημεία της αρχαιότητας. Υπολογίζεται ότι από το παριανό μάρμαρο είναι κατασκευασμένα το 70% των γλυπτών των Αιγαιοπελαγίτικων νησιών.
Από το φημισμένο Παριανό μάρμαρο κατασκευάστηκαν μερικά από τα αριστουργήματα της αρχαιότητας, όπως τα περίφημα κυκλαδικά εδώλια, η Αφροδίτη της Μήλου, ο Ερμής του Πραξιτέλη, η Νίκη της Πάρου, η Νίκη της Σαμοθράκης, ο θησαυρός των Αθηναίων στους Δελφούς και ο ναός του Απόλλωνα που βρίσκεται στο ιερό νησί των Κυκλάδων.
Ακόμα και ο Ναός του Σολομώντα λέγεται ότι κατασκευάστηκε από το μάρμαρο της Πάρου.

Στο Μαράθι, σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη, βρίσκονται τα Αρχαία Λατομεία Μαρμάρου. Η ιστορία της εξόρυξης μαρμάρου στη Πάρο έχει τις ρίζες της στην πρωτοκυκλαδίτικη εποχή.
Το παριανό μάρμαρο θεωρείται μοναδικό στο κόσμο. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που το καθιστούν ξεχωριστό είναι καθαρότητά και η υφή του και κυρίως η διαύγεια και η διαφάνειά του. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η διαφάνεια του παριανού μαρμάρου έφτανε τα 6 έως 7 εκατοστά ενώ η διαφάνεια του πεντελικού μαρμάρου δε ξεπερνά το 1,5 εκατοστό και της Καράρας Ιταλίας τα 2,5 εκ.Στο γεγονός αυτό οφείλεται η μεγάλη λάμψη που χαρακτηρίζει τα γλυπτά που έχουν κατασκευαστεί από το μάρμαρο της αρχαίας Παρίας, καθώς το φως περνούσε μέσα από το μάρμαρο και του χάριζε αυτή τη μοναδική φωτεινότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την αρχαιότητα όλοι ήθελαν ως πρώτη ύλη το παριανό μάρμαρο κι ας ήταν το ακριβότερο του κόσμου.
Σε όλες τις ιστορικές περιόδους αποτελούσε κύρια πηγή εσόδων για το νησί και – χωρίς να θεωρηθεί υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι – συνέβαλε στην αρχιτεκτονική και γλυπτική των κλασικών χρόνων. Η εξόρυξη μαρμάρου σταμάτησε κάπου στα μέσα του 7ου αιώνα.

Τα λατομεία του Μαραθιού εφοδιάζουν τους περίφημους Παριανούς μαστόρους, για περισσότερο από 27 αιώνες, από τη Γεωμετρική περίοδο μέχρι το τέλος της Βυζαντινής περιόδου, οπότε και φαίνεται ότι εξαντλήθηκε η φλέβα της α' ποιότητας. Βεβαίως τα λατομεία χρησιμοποιήθηκαν και μεταγενέστερα, μια που έδωσαν τον περασμένο αιώνα και το μάρμαρο που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του τύμβου του Μ. Ναπολέοντα.

Οι γλύπτες της περιόδου της κλασσικής αρχαιότητας συνήθιζαν να μισοτελειώνουν τα γλυπτά τους (ξεχόντρισμα) κάτω, μέσα στις υπόγειες σκοτεινές γαλαρίες, με το φως του λύχνου. Έτσι έκαναν την ανάσυρση του όγκου και μεταφορά του στην επιφάνεια, ευκολότερη. Εκεί τελείωναν το γλυπτό τους. Έτσι μας άφησαν ένα τεράστιο πλήθος από κομμάτια 'λατύπες' τόσο μέσα στις γαλαρίες όσο και την γύρω από τα λατομεία περιοχή.

***************************************
που μείναμε στην Πάρο ;
στο Πίσω Λιβάδι , στο ΚΟΧΥΛΙ STUDIOS , ένα λιτό ξενοδοχείο , ήσυχο , απόκεντρο , με άνετο parking  , απόλυτη καθαριότητα , καθημερινή αλλαγή σεντονιών .

Vlassis Roussos
e-mail - > kohili-studios@hotmail.gr

















ΑΝΑΤΟΛΗ  ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ-STUDIOS