ΜΑΓΙΑΚΟΦΚΣΚΙ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ... ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Ο Φουτουρισμός ήταν ένα λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κίνημα του 20ου αιώνα. Θεωρείται κυρίως μια ιταλική σχολή στο χώρο της λογοτεχνίας και της τέχνης που ωστόσο υϊοθετήθηκε και από καλλιτέχνες άλλων χωρών, ειδικότερα της Ρωσίας. Ο Φουτουρισμός αναπτύχθηκε σχεδόν σε όλες της μορφές της τέχνης, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την ποίηση, τη μουσική και το θέατρο. Τοποθετείται χρονικά την περίοδο 1909-1920.

  Χαρακτηριστικά

Οι Φουτουριστές εισήγαγαν κάθε νέο μέσο στην καλλιτεχνική έκφραση και χαιρέτησαν τα νέα τεχνολογικά μέσα της εποχής ως ένα θρίαμβο του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Αντιτάχθηκαν στο Ρομαντισμό, τις παλιές τεχνοτροπίες, την παράδοση, την ηθική, την αρχαιολογία, τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες κλπ. και ύμνησαν την ταχύτητα και τις βιομηχανικές πόλεις.
 Κατά την έκφρασή τους: «ένα αυτοκίνητο... είναι ωραιότερο από τη Νίκη της Σαμοθράκης», ενώ επιζητούσαν να υμνηθεί η δύναμη, η ταχύτητα, ο πόλεμος, οι μηχανές και τα πολυβόλα! Πρότειναν ακόμα τη χρήση ενός εναλλακτικού συντακτικού της γλώσσας στην τέχνη.

 Όπως θα γράψει και ο ίδιος ο Μαρινέτι:

«O Φουτουρισμός βασίζεται στην πλήρη ανανέωση της ανθρώπινης ευαισθησίας, που προκαλείται από τις μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις. Oι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τον τηλέγραφο, το τηλέφωνο, το φωνόγραφο, το ποδήλατο, τη μοτοσικλέτα, το αυτοκίνητο, το υπερωκεάνιο, το πηδαλιοχούμενο, το αεροπλάνο, τον κινηματογράφο, τη μεγάλη εφημερίδα δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη πως αυτά τα μέσα επικοινωνίας, μεταφοράς και πληροφόρησης ασκούν αποφασιστική επίδραση στην ψυχή τους».

Ο Μαρινέτι κατάφερε γρήγορα να εμπνεύσει και άλλους καλλιτέχνες, κυρίως νέους ζωγράφους από το Μιλάνο, όπως ο Ουμπέρτο Μποτσιόνι, ο Κάρλο Καρά και ο Τζιάκομο Μπάλα, οι οποίοι βοήθησαν σημαντικά στην επέκταση του φουτουρισμού στη ζωγραφική και εν γένει στις εικαστικές τέχνες. Ο Μποτσιόνι έγραψε επίσης το μανιφέστο των φουτουριστών ζωγράφων το 1910.

Στις μέρες μας, αναγνωρίζεται ίσως ολοένα και περισσότερο η πολιτική διάσταση του φουτουρισμού, πέρα από την κάλυψη που προσέφερε των όποιων αναγκών καλλιτεχνικής έκφρασης. Θεωρείται πως μεταξύ των ιδανικών του Μαρινέτι ήταν και η είσοδος της υποβαθμισμένης και αρκετά οπισθοδρομικής την εποχή εκείνη Ιταλίας, στον 20ο αιώνα. 

Ο Φουτουρισμός επηρέασε σημαντικά πολλά από τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα και ειδικότερα τον ρώσικο Κονστρουκτιβισμό, το Ντανταϊσμό και τον Υπερρεαλισμό. Ως οργανωμένο κίνημα σταμάτησε να υφίσταται περίπου το 1920, γεγονός που συνδέεται και με τον χαμό πολλών εκφραστών του φουτουρισμού στη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων όταν μοναδικός υποστηρικτής του είχε μείνει

τελικά ο Μαρινέτι.

Γενικά ο Φουτουρισμός στο πεδίο της ζωγραφικής και της γλυπτικής επιχειρεί να αποδόσει ακαριαία εντυπώσεις και αισθήματα παρελθόντος, στο παρόν και το μέλλον με αποτέλεσμα την, εκ της άνευ συνοχής, εμφάνιση αντικειμένων σε τεμαχισμό, διαμελισμό και σε πλήρη σύγχυση. Στη δε μουσική, ο φουτουριστής συνθέτης διαγράφοντας τους πατροπαράδοτους κανόνες αρμονίας κλπ αρκείται στην

απόδοση κραυγών, σειρήνων και θορύβων.

  

-----------------------------------
Σχόλιο

Επιτέλους , μία τελευταία επιτροπή χρειαζόμαστε .  Η οποία θα καταργήσει όλες τις επιτροπές , μας λέει ο Μαγιακόφσκι. 

Ο κόσμος σήμερα που δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις τεχνολογικές εξελίξεις παραμένει κολλημένος στις παλαιές αντιλήψεις με το πρόσχημα ότι ακολουθούν τις παραδόσεις . Τα ήθη και τα έθιμα των πατέρων μας , λένε...  Δεν θέλουν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις , γιατί απλώς έμειναν πίσω στη γνώση , και δεν πρόλαβαν να ανέβουν στο τραίνο της μεγάλης φυγής. Δεν μένουν όμως μόνο σε αυτό. Προσπαθούν να κατεβάσουν και τους άλλους που πρόλαβαν να ανέβουν στο τραίνο.  Παραμένουν σε έναν συντηρητισμό , τον λεγόμενο παραδοσιακό, χωρίς ανακατατάξεις . Οι εξελίξεις όμως τρέχουν , οι δήθεν μορφωμένοι μετατρέπονται σε αμόρφωτους , οι ησυχασμένοι σε ανήσυχους , οι πλούσιοι σε φτωχούς . Από πίσω έρχεται μία νέα γενιά χωρίς αναστολές και ταμπού. Και δεν εννοούμε σεξουαλικές ,γιατί αυτές τις έχει ξεπεράσει από καιρό . Μιλάμε για θρησκευτικές , δήθεν ηθικές , κοινωνικές , οικονομικές , πολιτικές . Αυτές τις αναστολές που συντηρούν την καθεστηκυία τάξη σε κάθε καθεστώς  , δήθεν δημοκρατικό , δήθεν θεοκρατικό , δήθεν αναρχικό , δήθεν φασιστικό . Αυτή είναι η σημερινή επανάσταση . Όχι του προλεταριάτου όπως στην Ρωσία του 1917 , όχι της μεσαίας τάξης όπως στην Γαλλική Επανάσταση του 1789 , όχι του Τσε και του Κάστρου στην Κούβα , όχι στον Τσάβες στην Βενεζουέλα, όχι στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό τύπου Χομεϊνί . Αυτή είναι η σημερινή Άνοιξη . Μία επανάσταση που τα διεκδικεί όλα και τα θέλει τώρα  . Καί την τεχνολογική εξέλιξη και τον πλούτο , πνευματικό και οικονομικό . 

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας πρωτοπόροι όπως πάντα και στην γνώση και στις νέες τεχνολογίες , δεν απέρριπταν το καινούργιο . Το αξιολογούσαν και το προωθούσαν αν άξιζε ,  διαφορετικά έκτιζαν ένα νέο βωμό ... στον άγνωστο Θεό , παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές που θα το αξιολογούσαν πάλι. Δηλαδή άφησαν την νέα θρησκευτική επέλαση σε εκκρεμότητα . Δεν την ενταφίασαν , δεν την καταδίωξαν , δεν την απέκρυψαν .  

Το καράβι της αγάπης συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινή ρουτίνα.
Εσύ κι εγώ, δεν χρωστάμε τίποτε ο ένας στον άλλον, 
και δεν έχει νόημα η απαρίθμηση αμοιβαίων πόνων, 
θλίψεων και πληγών.

ήταν τα τελευταία λόγια του Μαγιακόφσκι πρίν αυτο πυροβοληθεί στις 14 Απριλίου 1930 

«Οι συνεδριάζοντες» του Βλ. Μαγιακόφσκι

Μόλις που η νύχτα γίνεται ξημέρωμα βλέπω καθημερινά 
άλλος στην επιτροπή,
άλλος στην επιτροπή διοίκησης,
άλλος στην πολιτική
κι άλλος στη μορφωτική επιτροπή 
τρέχει ο κόσμος στα ιδρύματα.
Με τους χάρτινους φακέλους βροχή να στάζουν
- διαλέγοντας από μισή εκατοντάδα τους πιο βασικούς -
μόλις μπουν στο κτίριο σκορπίζουν οι υπάλληλοι στις συνεδριάσεις.
Δηλώνεσαι:
«Μπορώ να 'χω ακρόαση;
Έρχομαι εδώ προ αμνημονεύτων χρόνων»
«Ο σύντροφος Ιβάν Βάνιτς έφυγε για συνεδρίαση στην κοινοπραξία Τέο και Γκουκόν»
Διασχίζεις σκάλες εκατό
Κακιώνει η μέρα
Πάλι
«Σε μια ώρα να ξαναρθείτε παραγγείλαν
Συνεδριάζουν: για την αγορά φιαλών μελανιού απ' το συναιτερισμό Γκουμπ»
Σε μια ώρα ούτε ο γραμματικός ούτε η γραμματέας γύμνια!
Όλοι μέχρι εικοσιδυό χρονών στη συνεδρίαση της Κομσομόλ
Η νύχτα με προφταίνει, 
ξανά σκαρφαλώνω στο στερνό πάτωμα του εφταώροφου κτιρίου
«Επέστρεψε ο σύντροφος Ιβάν Βάνιτς;»
«Είναι στη συνεδρίαση της επιτροπής ΑΒΓΔΕΖΗΘ»
Αναμαλιάρης στη συνεδρίαση σαν χείμαρρος μπαίνω
μ' άγριες κατάρες του δρόμου ξερνώντας βρισιές.
Και βλέπω: κάθονται οι άνθρωποι στα δυο κομμένοι - μισοί
Ω, διάβολε!
Που 'ναι οι υπόλοιποι μισοί;
Τους σφάξανε! τους σκότωσαν!
Ατενίζω τσιρίζοντας απ' το απαίσιο θέαμα μου στρίβει το μυαλό.
Κι ακούω τη σιγανή φωνούλα του γραμματέα
«Βρίσκονται σε δυο συνεδριάσεις ταυτόχρονα.
Την ημέρα συνεδριάσεις είκοσι και πρέπει να προφτάσουμε
Ακούσια διχοτομούμαστε
Μέχρι τη μέση εδώ και το υπόλοιπο εκεί».
Από την ανησυχία δεν κοιμάσαι
Βαθύ πρωινό
Μ' ένα όνειρο αντικρίζω το χάραμα
«Ω, τουλάχιστο ακόμα μια συνεδρίαση σχετικά με το ξεπάστρεμα όλων των συνεδριάσεων».