Ο ΕΡΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΗΡΥΚΕΙΟ

Ο Ερμής  ήταν γιος του Δία και της νύμφης Μαίας .
ΜΑΙΑ = ΑΙΜΑ = ΙΑΜΑ
Μετά τον φωτισμόν της νοήσεως δια της Απολλωνίου καθαρότητας του Φοίβου , η καταστέρωσις της Μαίας επισημαίνει την επερχόμενην δυνατότητα της εκ-μαι - εύσεως των Ιδεών , που θα εκφραστούν από τον Ερμή και θα Ερμη-νευθούν , από την διάνοια , άνευ προσκομμάτων , δογματισμού , σκότους , αμαθείας , ιδιοτέλειας κλπ . αορίστων νεφελοειδών καταστάσεων .
Ο Ερμής φέρεται ενωμένος με την Αφροδίτη εις το κηρύκειον. Οι δύο όφεις της Γνώσεως και του Ερωτος , της Νοημοσύνης/Ερμή και του συναισθήματος /Αφροδίτης , ορίζονται και κινούνται από τον Ερμή , διότι το κηρύκειον ανήκει εις τον Ερμή δηλαδή εις την λογικήν - νοητικήν λειτουργία . Πρώτον τελείται ο εσωτερικός γάμος του όντος δια της εξισορρόπησης των ενεργητικών και των δεκτικών του δυνάμεων και εν συνεχεία έπεται ο γάμος του μετά του άλλου αντιστοίχως εξισορροπημένου εσωτερικώς όντος . Καρπός του έρωτά τους ο Ερμαφρόδιτος , η τελειότης , ο οποίος και  θα επιφέρει τον απαραίτητον συντονισμό εις τον ψυχισμόν του όντος . Οι δυνάμεις του άρρενος και του θήλεος , της ενεργητικότητας και δεκτικότητας , που συνυπάρχουν σε όλα τα όντα , θα εναρμονιστούν και θα συλλειτουργήσουν μέσω της νοητικής φύσης του Ερμή.


Ο Ερμής σχετίζεται με την σφαίρα του χαώδους , του πρώτου στοιχείου της κοσμογονίας . Με αυτή την έννοια ήταν έξω και πέρα από τον Νόμο. Προστάτευε τους κλέφτες , μιας και ήταν και ο ίδιος επιτήδειος κλέφτης , από την βρεφική ηλικία ! Έδρευε έξω από την κατοικία και ήταν προστάτης των ταξιδιωτών , καθώς και έξω από την ζωή αφού οδηγούσε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη και ονομάζεται ως εκ τούτου ψυχοπομπός . Μάλιστα δεν τις οδηγούσε μόνο στην πορεία τους προς τον Άδη αλλά,σύμφωνα με τα Ορφικά :

''πάλι από εκεί τις κατατάσσει κατ' εκλογή σε άλλες ζωές ... διότι τις ζωές τους αλλάζουν οι ψυχές , κατά μερικές βέβαια περιόδους και εισέρχονται άλλες σε άλλα σώματα ανθρώπων '' 

Υποστηρίζεται μάλιστα ότι αυτός ήταν ο λόγος που ονομαζόταν αγγελιοφόρος του Διός .

Επίσης ο Ερμής είναι και ονειροπομπός δηλαδή είναι προστάτης του ύπνου και κυριαρχεί στα ανθρώπινα όνειρα . Εδώ μάλιστα σημαντικό ρόλο παίζει το έμβλημά του το κηρύκειο , που σε Ορφικό ύμνο ονομάζεται υπνοδότειρα ράβδος . Λέγεται μάλιστα ότι ο Ερμής έκανε θαύματα δια της μαγικής αυτής ράβδου ! Εξάλλου στην αρχαιότητα όλοι οι κήρυκες/αγγελιοφόροι κρατούσαν ένα παρόμοιο ραβδί , γεγονός που τους καθιστούσε αξιοσέβαστους και έκανε τους άλλους να τους υπολογίζουν ,κάθε φορά που έπαιρναν τον λόγο. Μάλιστα οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν το οφιοειδές κηρύκειο δράκο .Το χρυσό αυτό ραβδί του Ερμή με τα φτερά λέγεται επίσης πως συμβόλιζε την συνισταμένη της επικοινωνίας του πνευματικού Ολύμπου με την Γη .
Ο Ερμής κρατούσε πάντα αυτό το λεπτό ραβδί δάφνης ή ελιάς ,  που αποτελείτο από δύο φίδια τυλιγμένα αντίρροπα ,  τα οποία κατέληγαν να κοιτάζονται αντικριστά στην κορυφή . Πάνω ακριβώς από τα κεφάλια τους , υπήρχε ένα κράνος ή ένα άνθος με δύο φτερά ή ένα πτηνό . Ήταν το σύμβολο της παύσης των διαφορών , της ειρήνης και της ομόνοιας που οδηγεί σε αρμονία και εξέλιξη της συνειδητότητας του κατόχου του σκήπτρου . Για τους αποκρυφιστές εξάλλου , βασικός συμβολισμός της ράβδου είναι η ισορροπία και η συνεργασία της άρρενος και θήλεος όψης του Σύμπαντος. Ήταν το ιερό έμβλημα της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας των '' Ε '' και έκρυβε μέσα του ανίκητες δυνάμεις . Το κηρύκειο πάντα συμβολιζόταν λοξά και είχε κλίση ίση με την κλίση του άξονα της γης , 23 μοίρες και 27΄  .

Το κηρύκειο ... πηνίο
Υπάρχει στην ηλεκτρονική τεχνολογία ένα εξάρτημα που ονομάζεται πηνίο . Κατασκευάζεται πολύ εύκολα , τυλίγοντας ένα μονωμένο σύρμα γύρω από μία ράβδο από σίδηρο ή κάποιο άλλο υλικό όπως ένας πλαστικός σωλήνας κλπ . Συνδέοντας τις άκρες του σύρματος με μια μπαταρία , έχουμε έτοιμο ένα ηλεκτρομαγνήτη (πηνίο) . Ένας ιδιαίτερος τύπος αυτού του εξαρτήματος είναι το κυψελοειδές πηνίο . Η διαφορά από το κοινό πηνίο είναι ο τρόπος που τυλίγονται οι διαδοχικές σπείρες του σύρματος . Σε αυτή την περίπτωση σχηματίζουν γωνία μεταξύ τους και δεν είναι παράλληλες , όπως στο κοινό πηνίο . Παριστάνει έτσι ακριβώς την διάταξη του κηρύκειο του Ερμή . Έχει βρεθεί ότι αυτή η κατασκευή έχει πολλά τεχνολογικά πλεονεκτήματα για τις ραδιοφωνικές συχνότητες των μακρών και μεσαίων κυμάτων .
Όπως έχει διαπιστωθεί από πειράματα το πηνίο αυτό παραβιάζει τους καθιερωμένους νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού και την θεωρία των ερτζιανών κυμάτων , όταν διοχετευθεί σε αυτό ρεύμα υψηλών συχνοτήτων .

1. Εμφανίζει μειωμένη (σύνθετη ) αντίσταση στα υψίσυχνα ρεύματα. Όταν διοχετευθεί ηλεκτρική ο ενέργεια στο κηρύκειο πηνίο αυτό δεν θερμαίνεται όπως θα συνέβαινε με το κοινό πηνίο . 
2. Δεν έχει συχνότητα ιδιοσυντονισμού , αντίθετα με τα απλά πηνία που έχουν μια θεμελιώδη συχνότητα (και τις αρμονικές της ) που συντονίζονται και από την οποία και πάνω αχρηστεύονται για την λειτουργία που κατασκευάστηκαν. Τα κοινά πηνία , είναι σαν να πιέζουμε στο κέντρο της μια τεντωμένη μεμβράνη , η οποία κάποια στιγμή αρχίζει να τρυπάει και σταδιακά , όσο αυξάνεται η πίεση που της ασκείται , η τρύπα μεγαλώνει . Το κηρύκειο πηνίο αντίθετα , μπορεί να συντονιστεί με οποιαδήποτε συχνότητα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος .

ΕΡΜΗΣ ΚΑΙ ΗΝΙΟΧΟΣ
Οι δύο τελευταίοι στίχοι των Χρυσών Επών των Πυθαγορείων υπόσχονται εις τον ικέτην , ότι όμοιος με Ηνίοχον , έχων δηλαδή εξισορροπήσει τους δύο ίππους , όταν εγκαταλείψη το σώμα και έλθει εις τον αιθέρα θα καταστεί αθάνατος θεός άμβροτος και όχι πλέον θνητός . Ο Ηνίοχος αλληγορεί την ράβδον του Κηρυκείου , οι δε δύο ίπποι , τα εναλλασόμενα ρεύματα , τους δύο όφεις . 


ΕΡΜΗΣ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑ

Ο συνδυασμός της Εστίας και του Ερμού στα μνημεία της τέχνης και  της ελληνικής ποιήσεως μαρτυρεί πως υπάρχει σχέση μεταξύ τους.  Ο Ερμής ήταν ο αληθινός εφευρέτης των θυσιών,  ανάβοντας την πρώτη Φωτιά πάνω στη Γή, προς τιμήν των Θεών.  Στις σπάνιες απεικονίσεις της η Εστία εμφανίζεται συνήθως μαζί με  τον Ερμή με τον τρόπο που την σμίλεψε ο Φειδίας στο βάθρο του μεγάλου  αγάλματος του Διός στην Ολυμπία μαζί με τους δώδεκα Θεούς.  Ο Ομηρικός Ύμνος στην Εστία περιλαμβάνει μια εξάστιχη επίκληση στον Ερμή  όπου ο ποιητής αναφέρεται δύο φορές στα αισθήματα φιλίας που νιώθει ο ένας για τον άλλον.  Ο συγγραφέας Jean Pierre Vernant στο βιβλίο του  «Μύθος και σκέψη στην Αρχαία Ελλάδα»  αναλύοντας διεξοδικά την σχέση ανάμεσα στις δύο θεότητες, λέει λοιπόν:  «Αυτή πάντως η αμοιβαία φιλία δεν στηρίζεται ούτε στους δεσμούς  του αίματος ή του γάμου, ούτε στην προσωπική εξάρτηση.  Ανταποκρίνεται σε μια λειτουργική συγγένεια.  Οι δύο θεϊκές δυνάμεις, παρούσες στους ίδιους χώρους, αναπτύσσουν εκεί,  η μια πλάι στην άλλη, συμπληρωματικές δραστηριότητες. Δεν είναι ούτε συγγενείς, ούτε σύζυγοι, ούτε εραστές,  ούτε υποταγμένοι ο ένας στον άλλον.  Θα μπορούσε κανείς να πει πως ο Ερμής και η Εστία είναι «γείτονες».  Σχετίζονται, πράγματι, και οι δυο τους, με τον γήινο χώρο, με την διαμονή μιας μόνιμης , μη νομαδικής ανθρωπότητας.  «Και οι δυο σας -εξηγεί ο ύμνος- έχετε κατοικία σας τα σπίτια τα ωραία  των ανθρώπων που ζουν στην Γή και στην καρδιά σας ο ένας  για τον άλλο φιλία νιώθει» και συνεχίζει λίγο παρακάτω: «Πάντως, τα διάφορα γνωρίσματα που συνθέτουν την φυσιογνωμία του Θεού φαίνονται να ταξινομούνται καλύτερα όταν δει κανείς τον Θεό στις σχέσεις  του με την Εστία.  Για την θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων, οι δύο θεότητες συγκροτούν ένα ζεύγος, γιατί τοποθετούνται στο ίδιο επίπεδο,  η δράση τους αναφέρεται στην ίδια περιοχή του πραγματικού,  αναλαμβάνουν συναφείς λειτουργίες.  Τώρα, σχετικά με την Εστία, δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία: η σημασία της είναι ξεκάθαρη, ο ρόλος της αυστηρά καθορισμένος.  Επειδή της έλαχε να θρονιάζεται, για πάντα ακίνητη,  στο κέντρο του οικιακού χώρου, η Εστία προϋποθέτει,  σαν αλληλένδετο κι αντίθετο σ’ αυτή πρόσωπο, τον γοργοκίνητο Θεό  που βασιλεύει στον χώρο του ταξιδιώτη.  Στην Εστία ανήκει το μέσα, το κλειστό, το σταθερό,  η αναδίπλωση της ανθρώπινης ομάδας στον εαυτό της.  Στον Ερμή ανήκει το έξω, το άνοιγμα, η κινητικότητα, η επαφή με τον άλλον. Μπορούμε να πούμε ότι το ζεύγος  Ερμής - Εστία εκφράζει, στην πολικότητά του,  την ένταση που παρατηρείται στην αρχαϊκή παράσταση του χώρου:  ο χώρος απαιτεί ένα κέντρο, ένα προνομιακό σταθερό σημείο,  από όπου μπορεί κανείς να προσανατολίσει και να καθορίσει κατευθύνσεις,  που όλες τους διαφέρουν ποιοτικά.  Αλλά ο χώρος παρουσιάζεται συνάμα σαν τόπος της κίνησης,  πράγμα που προϋποθέτει μια δυνατότητα μετάθεσης και περάσματος από ένα οποιοδήποτε σημείο σ’ ένα άλλο».  Η Εστία «κεντροθετεί» τον χώρο και ο Ερμής τον «κινητοποιεί» , γιατί προστατεύουν ακριβώς, σαν θεϊκές δυνάμεις,  ένα σύνολο δραστηριοτήτων, που αφορούν την διαρρύθμιση του εδάφους  και την οργάνωση του χώρου, αλλά που ξεπερνούν σε μεγάλο βαθμό  αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε χώρο και κίνηση.

Στις αρχέγονες κατοικίες της Ελλάδος η Εστία δεν χρησίμευε μόνο για τις καθημερινές ανάγκες του βίου αλλά ήταν κυρίως ο βωμός που θυσίαζαν στους Εφεστίους Θεούς, συνεπώς ήταν ιερή και ως εστία των δημοσίων θυσιών.  Κατείχε την ίδια θέση με την φωτιά πάνω στο βωμό, ο οποίος βρισκόταν  στο κέντρο της οικίας, της οποίας ο όροφος ήταν ανοικτός προς τον ουρανό  για να εξέρχεται ο καπνός.  Όταν η λατρεία της Εστίας έγινε οικιακή, το Ιερό Κέντρο όπου γύρω του συναθροιζόταν η οικογένεια έγινε η διαμονή της Εστίας,  που είχε την έδρα της στο μέσον της οικίας.  Αυτή είναι η πρώτη των Θεοτήτων της οικογένειας που δίδαξε στους  ανθρώπους την οικοδόμηση της κατοικίας και εκείνη που τους παρείχε  όλα τα αγαθά του οικιακού βίου.  Η κυκλική εστία, που είναι στερεωμένη στο έδαφος μοιάζει με τον ομφαλό που ριζώνει την οικία στο έδαφος και έχει αξία κέντρου.  Ο Vernant λέει: «είναι σύμβολο κι εχέγγυο στερεότητας, σταθερότητας και μονιμότητας».  Στον Φαίδρο ο Πλάτων μάς παρουσιάζει την κοσμική πομπή των δώδεκα Θεών:  δέκα θεότητες πορεύονται ακολουθώντας τον Δία που τις οδηγεί  μέσα από τα πλάτη του Ουρανού.  Μόνο η Εστία παραμένει ακίνητη στο σπίτι, χωρίς ποτέ να εγκαταλείπει την θέση της.  Την Θεά όντας σταθερό σημείο,  κέντρο απ’ όπου ξεκινώντας ο ανθρώπινος χώρος  προσανατολίζεται  κι οργανώνεται,  θα την ταυτίσουν οι ποιητές και οι φιλόσοφοι με τη Γή, την ακίνητη στο κέντρο του κόσμου.  «Οι σοφοί -γράφει ο Ευριπίδης- ονομάζουν Εστία την Γαία - Μητέρα,  γιατί εδρεύει ακίνητη στο κέντρο του Αιθέρος».  Η Εστία, σε ορισμένες παραστάσεις της απεικονίζεται καθισμένη  πάνω σ’ έναν ομφαλό και όχι στον οικιακό της βωμό.  Ο ομφαλός των Δελφών θεωρείτο έδρα της Εστίας.  Στους ιστορικούς χρόνους, θα ονομάσουν Ομφαλό της Πόλης,  τον βωμό της Κοινής Εστίας,  εκείνον που είχε ιδρυθεί στο κέντρο της πόλης.

ΕΡΜΗΣ ΚΑΙ ΣΕΙΡΙΟΣ

Η Εστία σαν θεά έχει τις λιγότερες ανθρωπομορφικές παραστάσεις και παραμένει κάπως άγνωστη και αινιγματική , όπως ο Έρως . Στις λίγες παραστάσεις της συνοδεύεται από τον Ερμή. Ο συνδυασμός Ερμής-Εστία έχει μία εντελώς ιδιαίτερη θρησκευτική σημασία. Ο Ερμής ακολουθείται επίσης από το σκύλο και είναι ο αγγελιαφόρος των θεών του άστρου του σκύλου (Σείριου) . Φαίνεται ότι η Εστία έχει κάποιο δεσμό με τον Σείριο , διαφορετικό από αυτόν που αποδίδεται με το ζευγάρι Αφροδίτης και του Έρωτα . Η λέξη Εστία πρέπει να συνεχιστεί με την λέξη ουσία , δηλαδή όπως και η Εστία , παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη . Κατά τον Ηράκλειτο η ουσία λέγεται και ωσία (ώσις,ώθησις) δηλαδή πως όλα υπάρχουν ,κινούνται και τίποτα δεν μένει σταθερό. Και πως όλα τα πράγματα έχουν για αιτία και για αρχή την ώθηση προς κίνηση που την ονομάζουν ωσία .  Δηλαδή όπως είδαμε και πιο πάνω η Εστία χρειάζεται τον Ερμή που την κινητοποιεί . Δηλαδή έχουμε την Θεά (Σείριο) και το Θεό (Συνοδό ) . Η πρώτη ακινητοποιεί το χώρο γύρω από ένα σταθερό κέντρο και ο δεύτερος κινητοποιεί όλα του τα μέρη .

ο ΣΕΙΡΙΟΣ συμβολίζει τον αιθέρα .

Τοποθετείται μεταξύ του Αρρενος Ηλίου και της Θηλείας Σελήνης και είναι συλλέκτης της ενέργειας και παίζει τον ρόλο της «χρυσής ράβδου» δηλαδή το κηρύκειο. Ειναι  δηλαδή ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ.

ΕΡΜΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΣ 
Στον ουρανό υπήρχε η Εστία του Σείριου και στη Γη οι εστίες των καλλιτεχνικών και αρχιτεκτονικών δημιουργημάτων . Ο Ερμής ήταν το πιο κατάλληλο  θεϊκό πρόσωπο , για να φέρει σε κάθε γήινη εστία τη θεϊκή πνοή. Σαν αγγελιαφόρος των Ολύμπιων του Σείριου , μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει την ουράνια σκάλα μεταφέροντας το φώς του Θεού Έρωτα .
O Ερμής σε ρόλο ανάλογο του πλατωνικού Έρωτα του δαίμονα που τριγυρίζει στη Γη , χαιρετίζεται από τον Αριστοφάνη σαν το μεγαλύτερο φίλο των ανθρώπων . Όπως ο Έρωτας ,έτσι και ο Ερμής έρχεται από μακρυά. Δεν έχει τίποτα το πάγιο , το σταθερό , το μόνιμο . Μέσα στο χώρο και τον ανθρώπινο κόσμο ,αντιπροσωπεύει την κίνηση και τη μεταβολή , τις επαφές ανάμεσα σε ξένα στοιχεία . Ο Ερμής είναι κλέφτης και με την παράξενη αυτή ιδιότητά του θεωρείται φύλακας και η θέση του είναι στην πόρτα για να αποδιώχνει τους κλέφτες .  Ο Έρως είναι επίσης κλέφτης των καρδιών αλλά και ουράνιος φύλακας , κύνας  στο κατώφλι της θύρας . Για τον Ερμή και τον Έρωτα δεν υπάρχουν κλειδαριές , ούτε φραχτες , ούτε σύνορα . Ο Ερμής είναι τοιχορύνχος   , που ο Ύμνος στον Ερμή τον παρουσιάζει να μπαίνει λοξά από την κλειδαριά του μεγάρου , σαν αύρα φθινοπωρινή και σαν ομίχλη . Ο Ερμής βρίσκεται στους δρόμους , στις εισόδους των πόλεων , στα σύνορα των χωρών , στους τάφους , στις πύλες του Άδη . Βρίσκεται στους τόπους επαφής και ανταλλαγής των ανθρώπων . Η αγορά και το στάδιο είναι οι αγαπημένοι του χώροι . Ο Ερμής είναι αγοραίος και η ιδιότητά του αυτή , τον φέρνει πιο κοντά στον Πλατωνικό Έρωτα. 
Είναι Θεός που συνδέεται με τις ψυχές και τον Άδη . Είναι ο σύνδεσμος , ο μεσολαβητής ανάμεσα στους ανθρώπους και τους Θεούς .
Ο Ερμής κρατάει το κηρύκειο στο χέρι και τα φτερωτά πέδιλα . Ο φτερωτός Έρως κρατάει το τόξο. Τόσο το κηρύκειο (θυρσός) όσο και το τόξο , είναι σύμβολα του Ήλιου - Σείριου . Ένας Θεός που από την απλότητα οδηγεί στην πολλαπλότητα.

ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΗΡΥΚΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΔΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ 

KUNDALINI - ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ