ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ - ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Η Περσεφόνη κόρη της Δήμητρας και του Διός , είναι το κεντρικό πρόσωπο των Ελευσινίων μυστηρίων.

Δήμητρα , Δίας , Πλούτων , αδέλφια . Μήλο της Έριδος των τριών αδελφών ,η Περσεφόνη καρπός του έρωτα , της Δήμητρας με τον Δία. Ο Πλούτων ο άνδρας της Περσεφόνης .

Οι θεοί σε δύο γάμους παρευρέθησαν επί της γης . Στον γάμο του Κάδμου και της Αρμονίας και του γάμου του Πηλέα με την Θέτιδα.

Και στους δύο γάμους συνέβησαν ευτράπελα , με νόημα ...

ΔΥΟ ΓΑΜΟΙ ΜΕ ΝΟΗΜΑ

Στο γάμο του Κάδμου και της Αρμονίας η Δήμητρα γνώρισε τον όμορφο Ιάσονα και αμέσως τον ερωτεύτηκε. Χωρίς αναστολές και ντροπές εγκατέλειψε μαζί του το γάμο και στις αυλακιές ενός τρεις φορές καλά οργωμένου χωραφιού παραδόθηκε στην αγκαλιά του. Μετά την ερωτική τους ένωση, Δήμητρα και Ιάσονας επέστρεψαν στην κοσμική συγκέντρωση με εμφανή τα σημάδια της πράξης τους. Λάσπες στα μπράτσα και στα πόδια έκαναν όλους ν' αντιληφθούν το περιστατικό και να θυμώσουν πολύ. Ιδιαίτερα ο Δίας, που δεν του άρεσε οι θεές να σμίγουν με θνητούς, αντέδρασε βίαια στην ένωση αυτή· κεραυνοβόλησε τον Ιάσονα, ενώ μετά από λίγο χρονικό διάστημα ερχόταν στο φως ο σπόρος του Ιάσονα από την ένωσή του με τη Δήμητρα, ο μικρός Πλούτος. Ο θάνατος του Ιάσονα δεν ήταν το μοναδικό κακό που γνώρισε η Δήμητρα από τον Δία. Μεγαλύτερη ακόμα συμφορά της ήρθε όταν έχασε τη μονάκριβή της κόρη, την Περσεφόνη, ύστερα από μυστική συνεννόηση μεταξύ Δία και Πλούτωνα.

Στον γάμο του Πηλέα με την Θέτιδα συνέβει το συμβάν με την Έριδα και το  χρυσό μήλο , τη καλλίστη ...

 Ήταν φυσικό λοιπόν οι τρεις παρευρισκόμενες θεές, η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη να διεκδικήσουν το μήλο, η κάθε μία για τον εαυτό της. Είδε ο Δίας τον τσακωμό και είπε στον Ερμή να τις πάει γρήγορα στον Πάρη για να διαλέξει αυτός, τρόπον καλλιστείων, ποια θα πάρει το μήλο. Έτσι και έγινε. Για να τον καλοπιάσει, η Αθηνά  έταξε τον Πάρη  πνευματική σοφία, και η Ήρα δύναμη σωματική. Η Αφροδίτη όμως του έταξε την ωραία Ελένη, την πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου. Ο Πάρης, μην ξέροντας ότι η ωραία Ελένη ήταν γυναίκα του Μενέλαου , έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη. Με την αρπαγή της Ελένης από τον Πάρη άρχισε λοιπόν κατά τον μύθο ο Τρωικός Πόλεμος και η Έρις πέτυχε αυτό που ήθελε.

Στον μύθο αυτό η γιορτή σημαίνει τις υπερφυσικές δυνάμεις των θεών , οι οποίες υπάρχουν σε σχέση η μία με την άλλη . Το χρυσό μήλο συμβολίζει τον κόσμο ο οποίος εξ αιτίας της σύνθεσής του από αντίθετα στοιχεία , δεν θα ήταν άστοχο να πούμε πως ερρίφθη από την Έριδα. Από την στιγμή  όμως που τα διαφορετικά δώρα είναι μοιρασμένα στον κόσμο από διαφορετικούς θεούς ,φαίνεται πως αντιμάχεται το ένα το άλλο , για το μήλο. Η ψυχή ζώντας σύμφωνα με τις αισθήσεις (Πάρης) ,αγνοώντας τις άλλες δυνάμεις στο Σύμπαν , ισχυρίζεται πως το μήλο ανήκει μόνο στην ομορφιά της Αφροδίτης

Ιεροί Γάμοι

Η κοινή επικοινωνία των ενεργειών ανάμεσα στους θεούς , ονομάστηκε από τους αρχαίους θεολόγους Ιερός γάμος. Ο Πρόκλος αναφέρει ένα απόσπασμα του Παρμενίδη. Οι θεολόγοι κάποτε θεωρούσαν αυτήν την κοινωνία των θεών με θεότητες οι οποίες συντονίζονται η μία με την άλλη και τις ονόμαζαν γάμο της Ήρας και του Διός , του Ουρανού και της Γαίας, του Κρόνου και της Ρέας. Άλλοτε όμως ,την θεωρούσαν ότι υφίσταται ανάμεσα σε  κατώτερες  και ανώτερες θεότητες και έτσι ονόμαζαν γάμο του Διός και της Δήμητρας.   Άλλοτε όμως ,αντίθετα, ανάμεσα στις ανώτερες και τις κατώτερες και τις ονόμαζαν γάμο του Διός και της Κόρης. Διότι στους θεούς υπάρχει ένα είδος επικοινωνίας ,ανάμεσα σ΄ αυτούς που είναι συντονισμένης φύσης ,ένα άλλο ανάμεσα στην κατώτερη φύση με την ανώτερη και ένα ακόμη ανάμεσα στην ανώτερη με την κατώτερη . Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε την ιδιαιτερότητα της κάθε επικοινωνίας και να μεταφέρουμε την διαπλοκή αυτού του είδους από τους θεούς προς την επικοινωνία των ιδεών μεταξύ τους.

Στον Τίμαιο του Πλάτωνα , αναφέρει ότι η ίδια θεά ζευγαρώνει με άλλους θεούς ή ο ίδιος θεός με πολλές θεές προέρχεται από τις μυστικές διδασκαλίες και αυτοί οι γάμοι αποκαλούνται στα Μυστήρια Ιεροί.

Τα σκοτεινά αυτά πάθη της ψυχής ο Ηράκλειτος τα αποκαλούσε ΑΚΕΑ .

ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ 

Ο μύθος της Περσεφόνης είναι μικτής φύσεως αλλά αποτελείται και από τα τέσσερα είδη μύθων ,τους θεολογικούς ,τους ψυχικούς ,τους φυσικούς, και τους υλικούς. Ένα τμήμα του μύθου είναι υπερφυσικό και αφορά τον Δία ή τον Δημιουργό και έτσι σχετίζεται μαζί του , εγκαθιδρύοντας έναν τεχνίτη της διαιρετής φύσης ,το άλλο όμως είναι γήινο, κατά το οποίο λέγεται πως η Περσεφόνη απήχθη από τον Πλούτωνα για να εμψυχώσει τα ακρότατα σημεία του Σύμπαντος.

Στον μύθο αυτό η Δήμητρα αναπαριστά την εξέλιξη αυτού του έμφυτου τμήματος της φύσης μας που ονομάζουμε Νού και η Περσεφόνη το αυτοκινούμενο και γεμάτο ζωή τμήμα που ονομάζουμε Ψυχή. Ο Πλούτων συμβολίζει το σύνολο της υλικής φύσης .

Στην τριαδικότητα που δημιουργείται , η κορυφή του ισοσκελούς τριγώνου ο Νούς , είναι η Θηλυκή αρχή Δήμητρα . Η βάση του τριγώνου αποτελείται από την μία πλευρά η θηλυκή αρχή , ως ψυχή , Περσεφόνη και από την άλλη  ως αρσενική αρχή ,η ύλη , ως Πλούτων.

Η αέναος κίνηση της ένωσης ψυχής και σώματος για την τελική ανέλιξη φέρνει στην επιφάνια τελικά την ατέλεια των θεών . Αυτός είναι και ο λόγος των Ιερών γάμων . Ο άνθρωπος ,ως κοινός θνητός , αλλά μετά την αναβάθμισή του από τον Προμηθέα , εμφανίζει τις ίδιες ατέλειες όπως και οι θεοί . Οι γάμοι και στους ανθρώπους είναι μυστήριο .

Θεωρώ όμως ,ότι οι γάμοι των ανθρώπων ως μυστήριο αλλά και ιεροί γάμοι μεταξύ των θεών θεσπίζονται ως ένα μέτρο αυτό συγκράτησης , της ένωσης αρσενικού και θηλυκού , που υπερβαίνει την λογική τους και την ηθική τους. Η συγκολλητική ενέργεια που εκπέμπει ο Έρως  είναι αφόρητος. Όταν στις αύρες του αρσενικού και του θηλυκού εισέλθει η επενέργεια του Έρωτα , θεωρείται πρακτικά αδύνατο να μην συγκολληθούν , σε σώμα ένα. Η λογική αδρανοποιείται . Το μυστήριο αναδύεται .

Στα Ελευσίνια μυστήρια υπήρχε ο Ιεροφάντης αλλά και η Ιεροφάντις.

Αρσενικό και θηλυκό συμετείχαν ισότιμα. Άλλωστε  στην Ελληνική θεώρηση της κοσμογονίας η αρχή είναι θηλυκή , η Γαία. Αλλά και στη τριαδική ανάλυση του θείου , ο Νους είναι θηλυκή , η Δήμητρα.

ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Η διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων διαρκούσαν εννέα ημέρες , το οποίο σημαίνει τον χρόνο που κάνει η ψυχή μέχρι να εγκατασταθεί στην νέα φυλακή της (σώμα) ή (σήμα) . Εν+νέα . Η ψυχή πέφτοντας από την πραγματική και θεία κατοικία της στον ουρανό ,πέρασε από οκτώ σφαίρες ,δηλαδή τη σταθερή και ακλόνητη σφαίρα και τους επτά πλανήτες ,παίρνοντας διαφορετικό σώμα και αναλαμβάνοντας διαφορετικές δυνάμεις σε κάθε έναν. Η ψυχή σχετίζεται με τον υποσελήνιο κόσμο και το γήινο σώμα,όταν περνά στην ένατη και την πλέον εξευτελιστική κατάσταση κατά την πτώση της .

Η πρώτη ημέρα της μύησης στις Μυστικές αυτές τελετές ονομαζόταν Αγειρμός δηλαδή εκκλησία και πάν το αγειρόμενον, δηλαδή μία συνέλευση και ότι συναθροίζεται μαζί.

Άνθρωποι των ονείρων είναι κατά τον Πυθαγόρα ,οι ψυχές που συναθροίζονται στο Γαλαξία. Από την πλευρά αυτή του ουρανού ,αρχίζουν να κατεβαίνουν οι ψυχές . Μετά από αυτό οι ψυχές περνούν από τον τροπικό του Καρκίνου,στον πλανήτη Κρόνο .

Κατά την δεύτερη ημέρα της μύησης καθαγιάζονται ,κάτι που ονόμαζαν Άλαδαι Μύσται (προς την θάλασσα Μυημένοι) , καθότι ολόκληρο το πλανητικό σύστημα ευρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Ποσειδώνα.

Όταν λοιπόν η ψυχή πέφτει στον πλανήτη Κρόνο ,τότε για πρώτη φορά αναμειγνύεται με την ασταθή φύση , μολονότι είναι αγνότερη από την υποσελήνια φύση και της οποία το ύδωρ είναι ένα αρχαίο και σημαντικό σύμβολο.

Την όγδοη ημέρα της μύησης η οποία αναφέρεται συμβολικά στην πτώση της ψυχής στον πλανήτη Σελήνη.Η ψυχή στην κατάσταση αυτή είναι έτοιμη να αποχαιρετήσει κάθε τι που αφορά την ουράνια φύση της και να βυθιστεί στην τέλεια λήθη και να ξεχάσει την θεία καταγωγή της και την προηγούμενη ευτυχία της και να διεισδύσει σε περιοχή ανομοιότητας , της άγνοιας και των λαθών.

Τέλος την ένατη ημέρα , όταν η ψυχή περνά στον υποσελήνιο κόσμο και ενώνεται με το γήινο σώμα , πραγματοποιείται μία απελευθέρωση όπως αυτή συνηθίζεται στις ιερές τελετές.

Η περιπέτεια καθόδου της ψυχής ,από θέση ουράνια ,αγνής και αμόλυντης στο σώμα του ανθρώπου θεωρείται από όλους τους αρχαίους θεολόγους ως τιμωρία .

Όμως τον λόγο που η ψυχή εισέρχεται στην ύλη και τιμωρείται , δεν εξηγείται πουθενά.

Στον Φαίδωνα του Πλάτωνα ,ο Σωκράτης ισχυρίζεται πως το έργο των Φιλοσόφων είναι να μελετούν τον θάνατο και να είναι οι ίδιοι νεκροί, ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύει την αυτοκτονία ... Γιατί κινδυνεύουν οι αληθινοί φιλόσοφοι να μείνουν απαρατήρητοι από τους άλλους γιατί αυτοί τίποτε άλλο δεν επιδιώκουν παρά να αποθάνουν και να είναι νεκροί . Και εφ΄ όσο ζούμε ,όπως φαίνεται ,τόσο πλησιέστερα θα είμαστε προς τη γνώση ,όσο λιγότερο ενωνόμαστε με το σώμα και δεν ερχόμαστε σε επικοινωνία μ΄ αυτό ,εκτός εάν είναι ανάγκη και δεν μολυνόμαστε από τη φύση του αλλά διατηρούμεθα καθαροί από αυτό , μέχρι ότου ο Θεός μας απελευθερώσει απ΄ αυτό.