ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ - ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

ΚΥΚΛΑΔΙΚΑ ΕΙΔΩΛΙΑ - ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΑΞΟΥ

By Luc Benoist
Σύμβολο , εκ του συμβάλλειν , συμβάλλω = δένω μαζί
Μέσα στην τάξη των ιδεών ,ένα σύμβολο είναι, ένα στοιχείο σύνδεσης , πλούσιο σε μεσολάβηση και σε αναλογία. Ενώνει τα αντιφατικά και μειώνει τις αντιθέσεις. Δίχως την συμμετοχή του δεν μπορούμε να καταλάβουμε τίποτε ,ούτε να μεταδώσουμε τίποτε .

Ο κάθε άνθρωπος είναι θνητός και το γνωρίζει εκ των προτέρων . Αλλά σίγουρα είναι διαφορετικά όταν βιώνει τον θάνατο ενός συγγενούς του προσώπου ,που αυτομάτως τον μεταμορφώνει διά μαγείας .

O Kierkeraard μας λέει οτι δεν καταλαβαίνω την αλήθεια παρά μόνο όταν γίνεται μέσα μου βίωμα.
Το διαισθητικό νεφέλωμα της ιδέας του θανάτου δεν μπορεί να μπορεί να συνοψιστεί σε απλή λογική .
Ο Gonseth μας λέει πως μέσα σε κάθε αφηρημένη κατασκευή υπάρχει ένα διαισθητικό κατάλοιπο ,που είναι αδύνατο να εξαλειφθεί .αυτό αποτελεί την αξία της και την σημασία της.
Επομένως ,τα ίδια τα σύμβολα έχουν τα όρια τους. Αλλά προτού αποκρυσταλλωθούν ,οι νοητικές αυτές εικόνες αποτελούν τον εσωτερικό μας οδηγό, την ίδια την ύλη της ζωής μας .

 

Αυτή η παθητική χειρονομία αυτός ο διαρκής κινηματογράφος ,αυτό το θέατρο σκιών που εμψυχώνει ,μυστικά, την συνείδησή μας ,δεν θα μπορέσει να γεννηθεί και να υπάρξει ,παρά όταν θα έχουμε μυηθεί σ’ ένα σύστημα σημείων που μπορεί να κατανοείται ,και όταν θα έχουμε ,σαν τον Ορφέα ,την ικανότητα να ελευθερώσουμε το τραγούδι μας. Αυτός ο διακανονισμός των σημείων ,αυτό το αλφάβητο των συμβόλων και των τελετουργιών ,είναι ότι προσδιορίζει έναν πολιτισμό.



Α -
Αγγείο
Το αγγείο του Μυστικού Δείπνου που μάζεψε το αίμα του Χριστού πάνω στον Σταυρό καί έγινε έτσι το αγγείο (Δισκοπότηρο - Holy Graal ) όλων των λειτουργιών και το ομόλογο όλων των καρδιών. Πράγμα που το επιβεβαιώνει το Αιγυπτιακό ιερογλυφικό της καρδιάς ,που είναι το σχέδιο ενός αγγείου. Ενός κυπέλλου που δέχεται την βροχή και την ουράνια δρόσο . Το άνοιγμά του στην επιφάνεια στάσιμου νερού ,αναπαριστά την εκκόλαψη και την ανάπτυξη ολόκληρης της φανερωμένης κτίσης. Το άνθος ως οριζόντιο και παθητικό δοχείο , είναι το συμπλήρωμα των κατακορύφων και ενεργητικών συμβόλων ,των συμβόλων της ουράνιας δράσης ,όπως το αίμα του Χριστού μέσα στο αγγείο ή όπως το αίμα του Άδωνη ,που πληγωμένος από τον χαυλιόδοντα ενός αγριόχοιρου, γεννά ένα λουλούδι πορφυρής ανεμώνης.
Άγγελος
Η δοσοληψία με τον ουρανό επέτρεψε την εξομοίωση των πουλιών με τους αγγέλους ,και την απονομή σ΄αυτά ,της αγγελικής ή ηλιακής γλώσσας ,που είναι βέβαια η ποίηση ,λόγος ρυθμικός που διευκολύνει την πρόσβαση στις ανώτερες καταστάσεις.Γιατί η νόηση είναι γρηγορότερη απ΄το πουλί ,και η ομιλία αθέατη εκπόρευση του πνεύματος,είναι,και αυτή η ίδια ,φτερωτή.
Ο λόγος των πουλιών είναι μία κορανική έκφραση που δηλώνει την υπέρτατη γνώση.
Οι ήρωες που νίκησαν τον δράκοντα,το τέρας που αντιπροσωπεύει τις κατώτερες δυνάμεις ,κατέκτησαν την πραγματική αθανασία και καταλαβαίνουν τον λόγο των πουλιών.
Αδάμ
Οι αρχαίες ιερές γραφές είχαν συμβολίσει τον εξανθρωπισμό του σύμπαντος με την μορφή του Αδάμ Κάδμου .Με υψωμένο το κεφάλι μέσα στα σύννεφα και με τα πόδια πάνω στην γή , ο αρχαίος Αδάμ έπαιρνε στην κατοχή του το σύμπαν,αναγνωρίζοντας έναν κόσμο πνευματικό μέσα στον ουρανό ,έναν κόσμο ψυχικό μέσα στην ενδιάμεση ζώνη του εναέριου χώρου ,και έναν κόσμο σαρκικό πάνω στο γήινο πεδίο,αντίληψη μυθική που αντιστοιχεί ,στον δυτικό ερμητισμό , με τον αρχέγονο Ανδρόγυνο.
Άδης
Διεισδύοντας μέσα στον Αδη,κατώτερο και ενδότερο τμήμα της γής,συναντούμε ,μαζί με τα σύμβολα της νύκτας ,τα σύμβολα των φαραγγιών και των αβύσσων ,την κατοικία των νεκρών,που εμβάλλει σε ίλιγγο και αγωνία.
Αλλωστε όπως είπε ο Βιργίλιος ,είναι εύκολο να κατέβεις στην Αορνο.
Το δύσκολο είναι να προχωρήσεις παραπέρα,να αντιμετωπίσεις το μυστήριο των μεταλλαγών ,να μεταχειριστείς την γονιμότητα των ριζών,να φτάσεις στην άλλη όχθη,στην όχθη ενός ανανεωμένου κόσμου.
Αδης σημαίνει αόρατος.Χρωστούσε το όνομα αυτό στην περικεφαλαία του, που είχαν σφυραλατήσει οι Κύκλωπες σε σχήμα φρυγικού σκούφου,όμοιο με τους σκούφους που φουρούσαν στους απελευθερωμένους δούλους,επειδή προφανώς ,το αόρατο ήταν ύψιστος βαθμός ελευθερίας ,με την οποία ήθελε πάντοτε να περιβάλλεται η ίδια η θεότητα ,απο σύνεση και φρονιμάδα.
Οι Λατίνοι αποκαλούσαν τον Αδη Πλούτωνα ,δηλαδή πλούσιο ,κάμνοντας αναφορά στους κρυμμένους θησαυρούς ,στα σπάνια μέταλλα και στις πολύτιμες πέτρες που συσσωρεύονται στα βάθη της γής,αμφίσημα σύμβολα των φρουρών τους.
Η είσοδος αυτού του καταχθόνιου άνδρου έδινε πρόσβαση σε τόπους όπου είχαν εισβάλει και εμπόδιζαν την είσοδο ,τα βρωμερά μιάσματα και ο μολυσμένος αέρας των ελών, η λίμνη Άορνος(Νάπολη Ιταλίας),το όρος Ταίναρον , το τέλμα Αχέρων ,που την είσοδο φύλαγαν οι Ερινύες και ο τρικέφαλος σκύλος Κέρβερος.
Αέρας
Ο αέρας είναι το καθαυτό στοιχείο του ενδιάμεσου κόσμου που μεσολαβεί ανάμεσα στον ουρανό και την γή,ανάμεσα στην φωτιά και το νερό.Είναι το περιβάλλον όπου εκδηλώνεται η θεϊκή πνοή.
Αυτή η θεϊκή πνοή αντιπροσωπεύει την δημιουργική δύναμη και την δύναμη που διατηρεί την ζωή.
Τα ρεύματα έχουν σχέση με τις οκτώ κατευθύνσεις του χώρου ,που τα προσδιορίζουν,γιατί το οκτάγωνο είναι το ενδιάμεσο σχήμα ανάμεσα στο επίγειο τετράγωνο και στον ουράνιο κύκλο.
Ο Πύργος των Ανέμων -το Ωρολόγιον του Κυρρήστου-είχε οκτώ όψεις ,που αντιστοιχούσαν στον συμβολισμό της Οκτάβας.
Αμπέλι
Το αμπέλι θεωρείται φυτό μεσσιανικό.
Η πνευματική έκσταση ευνοείται απο την μέθη.Το κρασί εξομοιώνεται με το πνεύμα και το αμπέλι με το σώμα.Η χρήση του κρασιού ,ποτού των θεών,ήταν μέσον γνώσης και μύησης.
Συγκρίνεται με το αίμα του Διονύσου και αργότερα με το αίμα του Χριστού.
Υποκινούσε την καθολική γονιμότητα,φυτική,ζωική,ακόμη και ανθρώπινη.
Αυγό
Το νερό είναι απαραίτητο στην ζωή και προγενέστερο απο την γέννηση του κόσμου.
Σύμφωνα με ένα Ινδουιστικό μύθο ,ο κόσμος θα πρέπει να προέρχεται από ένα αυγό που μεταφέρθηκε πάνω στα νερά και το κλώσησε ένας κύκνος.
Ο αντίστοιχος ελληνικός μύθος είναι το αυγό των Διόσκουρων που το επώασε η Λήδα ύστερα απο το σμίξιμο της μ΄ένα κύκνο.
Σε τάφους της Βοιωτίας ανευρέθησαν αυγά στα χέρια του Διονύσου,σύμβολα γέννησης και ανάστασης.Οπως και τα Παχαλιάτικα αυγά ,σύμβολα ανάστασης.
Μέσα στο αυγό ευρίσκονται αδιαχώρητοι και αφανέρωτοι ο ουρανός και ή γή .
Το αυγό αυτό περιέχει την πολαπλότητα των όντων μέσα σ΄ένα σπέρμα,που οι Βέδες το ονομάζουν Χρυσό Εμβρυο.

Β -
Βέλος
Το βέλος μόνο του,άλλο αξονικό σύμβολο,προϋποθέτει την διαπέραση και την διάνοιξη ενός στομίου,όπου δύναται να περάσει το φώς,και κατά συνέπεια η σκέψη.
Ετσι το βέλος εμφανίζεται ως τερματικό στοιχείο του ζωδίου του Τοξότη,που σχηματίζεται απο τρείς οντότητες ,το άλογο,τον άνθρωπο και το βέλος,που δηλώνουν με σαφήνεια μία πρόοδο στην κατάκτηση των τριών καταστάσεων.
Βουνό
Το βουνό συμβολίζει ταυτόγχρονα το κέντρο και τον άξονα του σύμπαντος.Αλλωστε ,σε κάθε ανάβαση υπάρχει ένα είδος φυσικού εξαγνισμού,αυθόρμητης πνευματικότητας .Κάθε χώρα έχει το δικό της κέντρο εξαγνισμού.Ο Ολυμπος για τους Ελληνες,το Αλμπόρζ για τους Πέρσες , το Θαβώρ για τους Εβραίους,το όρος Κάφ για τους Μουλσουμάνους,το Ποτάλα για τους Θηβετιανούς,το Λευκό Ορος των Κελτών,το Μέρου των Ινδών,το Κουέν-Λουέν των Κινέζων.
Οταν το βουνό δεν υπάρχει ,τότε δημιουργείται τεχνιτά απο πέτρες ,τύμβο,μενχίρ,πυραμίδες,ναό πύργο-βουνό,


Γ-
Γή
Γαία , η απαρχή των πάντων. Εκ της Γαίας εγεννήθη ο Ουρανός ,στην κοσμογονία του Ησίοδου.
Τα ορυκτά έχοντας ωριμάσει μέσα στα έγκατα της Μητέρας-Γής που σχηματίσθηκαν κάτω απο την επίδραση των Ουρανίων σωμάτων,θεωρούνταν έμβρυα,που η ποιότητά τους αύξανε μέσα στην γήινη μήτρα ώσπου να φτάσει στην τελειότητα του χρυσού,του ορυκτού φωτός,που αντιπροσωπεύει την ίδια την γνώση.
Η γή ένα χωνευτήρι,ένας φυσικός αθάνορας .
Η τήξη των μετάλλων ,μέσον επίτευξης της αθανασίας.
Γάμος
Ο Γάμος αλληγορεί την συμφιλίωση ,την αλληλοεπίδραση ,την ένωση των αντιθέτων ,την πνευματική ένωση ,την επίτευξη τελείωσης και ολοκλήρωσης μέσω ένωσης αντιθέτων σε ζωή και θάνατο.

Δ-
Δέντρο
Η πλέον διαδεδομένη παραλλαγή του αξονικού κέντρου είναι το δέντρο,στο οποίο απέδιδαν λατρεία οι αρχαίοι Ελληνες.Φυτεμένο στο μέσον του σύμπαντος το κοσμικό δέντρο,κάμνει την γή να επικοινωνεί με τον ουρανό.Το κατακόρυφο του δέντρου ,η μόνιμη ή ανανεούμενη βλάστηση με τα τρία επίπεδα ,των ριζών ,του κορμού και του φυλλώματος,θέτουν σε συσχετισμό τον κοσμικό,τον εναέριο και τον ουράνιο κόσμο.


Ε -
Ειδώλιο
Τα κυκλαδικά ειδώλια κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά, που κάνει το Ηλιοτρόπιο, είναι όμως φορητά και εύκολα στη χρήση τους.
Τα χρησιμοποιούσαν, για να μετρούν το χρόνο, να γνωρίζουν πότε αρχίζει
και πότε τελειώνει κάθε εποχή για σπορά, θερισμό κ.τ.λ. στην περιοχή των Κυκλάδων.
Τα ειδώλια περιμένουν με σταυρωμένα χέρια, ποιά στιγμή θα έρθει ο Ήλιος στα μάτια τους.
Οι εποχές οριοθετούνται ανάλογα με το ύψος και την κλίση του κεφαλιού τους.
Τα εγκυμονούντα κυκλαδικά ειδώλια αντιστοιχούν στην εποχή μεταξύ 3ης Αυγούστου και 21ης Σεπτεμβρίου, όταν η Γη «εγκυμονεί».


Ζ -
Ζυγός
Ζωδιακός κύκλος
Ζωφόρος
Ζωφόρος καλείται το διάζωμα ,που έχει γλυπτές παραστάσεις εμψύχων όντων,όντων που είναι φορείς ζωής. Η περίφημη ζωφόρος του Παρθενώνα ,είναι μία μακρυά ανάγλυφη ταινία,που στεφάνωνε και τις τέσσερεις πλευρές του κεντρικού κτιρίου του Ναού ,μέσα απο την εξωτερική κιονοστοιχία στο ανώτατο μέρος των τοίχων.
Στον Παρθενώνα έχει μήκος 160μ. και ύψος 1,05μ.
Αυτή παρίστανε ανάγλυφα με άφθαστη μεγαλοπρέπεια την πομπή των Παναθηναίων.

Η -
Ήλιος
Ο Ηλιος που διαπερνά τα νέφη με τις ακτίνες του,είναι ο εξέχων αντιπρόσωπος της ουράνιας πνευματικότητας.Στο κέντρο ,φανερώνει την φλεγόμενη καρδιά της και στο ζενίθ το διαπεραστικό βλέμμα της. Η Ηλιακή λατρεία είναι παγκόσμια.Απο τον Οσιρι ,στον Βάαλ και τον Μίθρα στην Ρόδο ως Ηλιο πλέον και Απόλλων κατόπιν μόλις έφτασε απο τους Υπερβορείους στην Ελλάδα.Αντιπροσώπευε την κοσμική διάνοια που φωτίζει και διευθύνει τα μυστήρια.
Ο Ηλιακός Απόλλων κατέληξε να απολαμβάνει μία παντοδυναμία με πολλαπλές λειτουργίες.
Μάντης,γιατρός,βοσκός,μουσικός και τοξότης.
Μ΄ένα βέλος μπορούσε να σκοτώσει ή να γιατρέψει.
Ήχος

Θ -
Θάνατος
Oι Αγιορείτες μονάχοι λένε: «Όποιος πεθάνει πριν πεθάνει δεν θα πεθάνει όταν πεθάνει»
Ο Πλούταρχος μας επιβεβαιώνει τα παραπάνω και λέει:
«Η ψυχή, την στιγμή του θανάτου, νοιώθει τις ίδιες εντυπώσεις όπως αυτοί που έχουν μυηθεί στα μεγάλα μυστήρια. Η λέξη και το πράγμα μοιάζουν: λέμε "τελευτώ" (πεθαίνω) και "τελειούσθαι" (μυούμαι).»
Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τοποθετούσαν χρυσαφιές πεταλούδες στους τάφους, συμβολίζοντας τον Ερμή ως Ψυχοπομπό, που θα οδηγήσει την ψυχή του νεκρού στην άλλη ζωή.
Πέραν όμως της σχέσης του Θεού Ερμή, η πεταλούδα κάνει συχνά την εμφάνισή της στην αρχαία Ελλάδα και στην ελληνική θρησκεία. Πασίγνωστος είναι ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, η οποία απεικονίζονταν με φτερά πεταλούδας, μιας και η πεταλούδα συμβολίζει την ψυχή. Απεικονίσεις σε αγγεία δείχνουν ένα παιδί (συνήθως) ή νεαρή κοπέλα με φτερά πεταλούδας να βγαίνει από το στόμα του νεκρού. Αυτή, είναι η ψυχή που ελευθερώνεται με την τελευταία πνοή θανάτου της ύλης.
Άλλωστε, η αρχαία ελληνική ονομασία της πεταλούδας είναι «ψυχή». Η λέξη ‘ψυχή’ προέρχεται από το ρήμα ‘ψύχω’, δηλαδή ‘αναπνέω’. Επομένως, ‘ψυχή’ σημαίνει ‘πνοή’, και συνεπώς ‘ζωή’, αφού δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς πνοή.
Της χρυσαλίδας η αρχαία ελληνική ονομασία είναι «νεκύδαλλο», δηλαδή «περίβλημα νεκρού»... μέσα από το οποίο βγαίνει η πεταλούδα/ψυχή. Σύμφωνα πάλι με την ελληνική θρησκεία, ο Ύπνος και ο Θάνατος είναι αδέλφια. Επομένως, δεν είναι παράδοξο που οι αρχαίοι Έλληνες ισχυρίζονταν ότι όταν κοιμόμαστε είναι σα να είμαστε χρυσαλίδες –φαινομενικά νεκροί, αλλά η πεταλούδα/ψυχή μας είναι ελεύθερη και ενεργητικότατη κατά την διάρκεια του ύπνου μας.
Θύρα
Στο καθημερινό επίπεδο ,το σημαντικότερο στοιχείο του σπιτιού ήταν η θύρα και το κατώφλι της ,δηλαδή το πέρασμα απο ένα χώρο σ΄έναν άλλο ,την μετάβαση απο μία κατάσταση σε μία άλλη .
Απο το φώς στο σκοτάδι ,απο την βέβηλη περιοχή στην ιερή περιοχή,απο την ένδεια στον πλούτο.Στην ταοιστική γλώσσα το κλείσιμο των θυρών ισοδυναμεί με το κράτημα της αναπνοής.
Σε τελική ανάλυση το πέρασμα απο την θύρα συμβολίζει την μύηση στην γνώση.
Ο Ιανός ,ο θεός που κατείχε τα κλειδιά των θυρών των ηλιοστασίων ,ήταν και ο επικεφαλής στα Ελευσίνια Μυστήρια.Το πέρασμα απο την γή στον ουρανό πραγματοποιείτο απο την θύρα του ήλιου.


Κ -
Καθρέπτης
ЭЄ Αντίρροπα, όπερ και σημαίνει ότι το ένα αντικατοπτρίζει το άλλο. Δηλαδή, ότι υπάρχει ένας καθρέπτης……… Κα-θρέπτης, θρέπτω το Κα. Κα, όμως στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά σημαίνει είδωλο και διπλό. Αναπαριστάται με μία ράδβο που χωρίζεται στη κορυφή της σε δύο σκέλη, όπως είναι το διαπασών ή το γράμμα Υ. Η δυαδική έκφανση της αρχική μονάδος, 0-1. Ότι είναι αριστερόστροφο στον κόσμο των μορφών, είναι δεξιόστροφο στην αντανάκλασή του. 
Καρδιά
Η καρδιά παραδοσιακά είναι το κέντρο τού όντος ,η πηγή της διαισθητικής νόησης ,πρίν γίνει η πηγή του συναισθήματος.Με τον ρυθμό της, είναι ο κύριος του χρόνου.Κατά την ταρίχευση ενός σώματος,οσο κρατούσαν οι νεκρώσιμες τελετές της αρχαίας Αιγύπτου , η καρδιά ήταν το μόνο σπλάγχνο που αφηνόταν άθικτο μέσα στο σώμα της μούμιας.
Σύμφωνα με τους Σούφηδες ,η καρδιά του ανθρώπου μοιάζει με γυάλινο λυχνάρι ,μέσα στο οποίο ευρίσκεται η πιό απόκρυφη συνείδησή του,με την μορφή μιάς λάμπας που την ανάβει το φώς του πνεύματος.
Κέντρο
Κεραυνός
Κηρύκειο
Το κηρύκειο του Ερμή γύρω απο το οποίο τυλίγονται ,κατά την αντίστροφη κατεύθυνση ,δύο φίδια ,που αναπαριστούν την πολωτική ισορροπία δύο κοσμικών ρευμάτων.
Κοχύλι
Κοχύλι ή κόγχη ,όπως όλα τα θαλασσινά όστρακα,είναι ένα άλλο υδάτινο και σεληνιακό σύμβολο.Σ΄όλο τον κόσμο εξομοιώνεται με το γυναικείο γεννητικό όργανο και στην αρχή του μύθου της Αναδυόμενης Αφροδίτης,που γεννήθηκε απο ένα θαλασσινό κοχύλι.
Το θαλασσινό κοχύλι ή άλλως σάλπιγγα ,εξ΄ αιτίας του παράξενου και μυστηριώδους θορύβου που αναδύονται απο αυτό,όταν το πλησιάζουμε στο αυτί,θεωρήθηκε ως δοχείο και απαρχή του ήχου.
Οι Θιβετιανοί μοναχοί χρησιμοποιούσαν την συνεχή αντήχησή του ,για να κατακλύσουν τον νού τους και να αντιληφθούν τον φυσικό ήχο του κόσμου.
Κύκνος
Ο Κύκνος , ηλιακό πουλί,συνόδευε τον Απόλλωνα στις χειμερινές αποδημίες του στους Υπερβορείους .Το περίφημο 'κύκνειο άσμα' ,είναι μία όψη της γλώσσας των πουλιών και ετυμολογικά ισόμορφο της ομιλίας.

Λ -
Λάβαρο
Λαβύρινθος


Μ -
Μαργαριτάρι
Το μαργαριτάρι καρπός του όστρακου(κοχύλι),όπως και το αμύγδαλο,μιάς σταγόνας σπέρματος ή δρόσου που πέφτει απο τον ουρανό,συμβολίζει την γεννήτρια δύναμη και την συμπαντική ενέργεια.Από εδώ προέρχεται και ο ρόλος του στις τελετουργίες της αναγέννησης ή των ενταφιασμών.
Μέλισσα
Η μέλισσα, φτερωτή και αυτή θεωρήθηκε ,μερικές φορές,ως σταγόνα φωτός που έχει πέσει την αυγή απο τον ήλιο.Αυτή απόθεσε πάνω στα χείλη του Πλάτωνα και του Πινδάρου,που κοιμούνταν,το μέλι της ποιητικής έμπνευσης και του λόγου των αγγέλων.Αλλωστε το μέλι,που είναι η βάση για το υδρόμελι ,είναι μία τροφή αθανασίας,και η μέλισσα,καθώς ξαναβγαίνει στο φώς ,ύστερα απο την διαχείμασή της μέσα στην κυψέλη,έγινε σύμβολο της μυητικής ανάστασης.

Ν -
Ναός
ον . Ναύς - γεν. Νηός => Δωρική Ναός  (το η σε α)
Ναύς = Αργώ = Ναός 
Σε ανάμνηση του συμπαντικού  εκπολιτιστικού έργου της Αργούς .
Ο άνθρωπος είναι συσσωρευτής των συμπαντικών δυνάμεων και καθρέφτης στον οποίο αντανακλάται η εικόνα του μακρόκοσμου. Όσο πιο καθαρός και γυαλισμένος είναι ο καθρέφτης, όσο δηλαδή πιο εξελιγμένος και καλλιεργημένος πνευματικά είναι ο άνθρωπος, τόσο ακριβέστερα θα παρουσιάζεται η εικόνα του σύμπαντος. Και το σύμπαν είναι το κοσμικό σώμα του Θεού
Οι μαθηματικές και γεωμετρικές αναλογίες στην αρχιτεκτονική των ναών σχηματίζουν μια αρμονία, μια μουσική συμφωνία που συντονίζεται αφ’ ενός με την ουράνια αρμονία των σφαιρών, για την οποία μιλούσαν οι Πυθαγόρειοι και αφ’ ετέρου με τις αρμονικές αναλογίες του ανθρώπινου σώματος.
Νησί


Ξ -
Ξίφος
Ξύλο

Ο -
Οβελίσκος
Οίκος
Ομφαλός


Π -
Παγόνι
Παλάτι
Παράδεισος
Παράθυρο


Ρ -
Ρόδι
Το ρόδι αφιερώνεται κυρίως σε γυναικείες θεότητες και μάλιστα κυρίως στην Ήρα, τη Δήμητρα, την Περσεφόνη και στην Αθήνα στην Αθηνά και την Αφροδίτη. Η ιδιαίτερη σχέση του ροδιού με τη Δήμητρα φαίνεται επίσης στην πληροφορία που παραθέτει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες που συμμετείχαν στην εορτή των Θεσμοφορίων θα έπρεπε να φυλάγονται και να μην τρώνε τους σπόρους του ροδιού που έχουν πέσει στη γη επειδή οι ροδιές είχαν φυτρώσει από το αίμα του Διονύσου . Ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο οι έγγαμες γυναίκες υποβάλλονταν σε αυτήν την παράξενη απαγόρευση, ενώ μάλιστα αφήνεται να εννοηθεί ότι κατά τη διάρκεια των Θεσμοφορίων οι έγγαμες γυναίκες έτρωγαν τους σπόρους του ροδιού για να αποκτήσουν γονιμότητα, κάτι άλλωστε που ήταν και το βασικό αντικείμενο της εορτής; Η εξήγηση πρέπει μάλλον να είναι η εξής: με βάση τη συμβολική ταύτιση γυναίκας/αγρού , οι σπόροι του ροδιού που έπεφταν στη γη θα την γονιμοποιούσαν όπως ακριβώς ο άνδρας την γυναίκα. Εδώ κρύβεται η ιδέα της σποράς της γης, διαδικασία η οποία βρίσκεται στο πεδίο προστασίας της Δήμητρας, και για αυτό το λόγο θα απαγορεύονταν, φυσικά, στις γυναίκες να τρώνε από τους πεσμένους στη γη σπόρους.
Γάμος και γονιμότητα, δηλαδή γέννηση παιδιών, είναι συνεπώς η κρυμμένη συμβολική αναφορά του ροδιού. Ταιριάζει απόλυτα λοιπόν η αφιέρωση ροδιών στην Ήρα, την κατεξοχήν προστάτιδα του γάμου, της γονιμότητας και της γέννησης παιδιών .
Ρόδα
Η πραγμάτωση των δυνατοτήτων που εμπεριέχονται στο κοσμικό αυγό επιτελείται χάρη σε μία κάθετη ηλιακή ενέργεια ,που απεικονίζεται,στις διάφορες παραδόσεις ,με το άνοιγμα ενός άνθους ,λωτού,ρόδου,κρίνου στην επιφάνεια των υδάτων,που είναι πεδίο αντανάκλασης της ουράνιας ακτίνας.στο άνθος διενεργείται η μετάβαση απο το παγκόσμιο στο ατομικό ή αντίστροφα.
Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί θεωρεί το ρόδο ως ένα σύμβολο της γονιμότητας και αναζωογόννησης . Οι αρχαίοι απέθεταν πάντοτε ρόδα πάνω στους τάφους .
Η Εκάτη ,που δέσποζε στον Άδη ,απεικονιζόταν στεφανωμένη με ρόδα.
Το περσικό ρόδο αντιστοιχεί στο ινδουιστικό και κινεζικό λωτό.
Στην χριστιανική εικονογραφία ,είναι η κύλιξ που μάζεψε το αίμα του Χριστού ,δηλαδή απεικονίζει το ιερό δισκοπότηρο ,που εξομοιώνεται ,με την σειρά του ,με την καρδιά του Χριστού ,πράγμα που το δείχνει καθαρά η σημασία του εμβλήματος των Ροδοσταύρων.


Σ -
Σελήνη
Η Σελήνη συνδέεται με το νέρο ,όπως ο ήλιος συνδέεται με την φωτιά.Λάμποντας με φώς έμμεσο ,η Σελήνη είναι σύμβολο εξάρτησης και με την περιοδική της επανεμφάνιση ,ανανέωσης.
Μετρά τον χρόνο ,τον χρόνο των εβδομάδων και των μηνών σύμφωνα με τον δικό της κύκλο και ενοποιεί τους ετερογενείς ρυθμούς ,που η ομοιότητα τους προσεγγίζει στον δικό της.
Ελέγχει τα φαινόμενα της γονιμότητας και της βλάστησης.
Σταυρός
Οι δύο κάθετες μεταξύ τους γραμμές,που διαγράφονται απο τις διαμέτρουςενός κύκλου ή τους άξονες ενός τετραγώνου ,σχηματίζουν έναν σταυρό ,το πλέον γενικό γεωμετρικό σύμβολο.
Σε όλες τις παραδόσεις αναπαριστά τον Παγκόσμιο Ανθρωπο που ταυτίζεται με τον Αδάμ Κάδμο και με τον αρχέγονο Ανδρόγυνο.
Σε οριζόντιο επίπεδο ,ο σταυρός αυτός αναπαριστά την επέκταση του ανθρώπου πρός όλες τις κατευθύνσεις της ατομικότητάς του.
Κατά την κάθετη έννοια ,συνδέει τις ιεραρχικές βαθμίδες ,των ανωτέρων καταστάσεων,απέναντι στις οποίες μπορεί να έχει αξιώσεις ο άνθρωπος.
Ο κεντρικός άξονας που ενώνει τις καταστάσεις αυτές ,απο τον ουρανό ως την γή,απεικονίζεται μέ μεγάλο αριθμό συμβόλων.το δέντρο,το βουνό ,την λόγχη,την σκάλα,τον οβελίσκο,τον φαλλό,την πυραμίδα,τον ομφαλό.

T-
Ταύρος
Ο ταύρος και ο τράγος ζωικά εμβλήματα του Διονύσου φημιζόταν για την γονιμοποιητική τους δύναμη.Η περιφορά του φαλλού αποτελούσε μία απο τις τελετουργίες των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Τρίαινα
Η τρίαινα του Πωσειδώνα,τα τρία δόντια της απεικόνιζαν τον τριπλό χρόνο.
Παρελθόν,παρόν και μέλλον και τα τρία επίπεδα της παγκόσμιας έκφρασης.

Υ -
Ύδωρ
Οταν η θεϊκή πνοή διαχώρησε τα αρχέγονα ύδατα σε ανώτερες άπλαστες δυνατότητες και σε κατώτερες πλασμένες δυντότητες ,τα σύννεφα,η δροσιά,και η βροχή εμφανίστηκαν ως ευλογίες.
Γιατί το νερό που δέχεται η γή ,είναι πηγή ζωής.Αντιπροσωπεύει το άπειρο των ενδεχομένων ,τις υποσχέσεις ανάπτυξης και όλες τις απειλές αποσύνθεσης.Η κατάδυση μας μέσα στα νερά ισοδυναμεί με την επιστροφή στις πηγές.Το άγιο πνεύμα είναι πηγή ύδατος ζώντος.
Η εμβάπτιση είναι αναγέννηση.Το βάπτισμα είναι μία δεύτερη γέννηση ,και κάθε λατρεία ακμάζει πάντοτε δίπλα σε μία πηγή.Τα πηγάδια ,οι πηγές και οι κρήνες είναι τόποι ιεροί,όπου γίνονται συναντήσεις κανονισμένες απο την Πρόνοια ,όπου πραγματοποιούνται οι ενώσεις,οι συμμαχίες και οι συμφωνίες.
Ύφανση

Φ -
Φαλλός
Στην αρχαία Ελλάδα, ο φαλλός ήταν σύμβολο γονιμότητας. Ο Παν και ο Πρίαπος εμφανιζόταν σε παραστάσεις πάντα σε στύση, αλλά και θεότητες όπως ο Διόνυσος και ο Ερμής παριστάνονταν ιθυφαλλικοί. Εκτός από σύμβολο γονιμότητας, ο φαλλός χρησιμοποιείτο και ως φυλακτήριο από τη βασκανία. Ο φαλλός ήταν σύμβολο της Αφροδίτης.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι συσχέτιζαν τη λατρεία του φαλλού με το θεό Όσιρι.
Στην Ινδία, το λίνγκαμ ή λίνγκα, ο φαλλός, είναι το σύμβολο του θεού Σίβα ενός από τους σημαντικότερους θεούς.
Φίδι
Το φίδι μυθικός πρόγονος και εκπολιτιστής ,είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο.Ξεπηδά απο την σκιά ,σαν την αστραπή και αντιπροσωπεύει την αμφισιμία κάθε φανερώματος.Με την όψη του Τυφώνα και του Πύθωνα είναι κακοποιός αλλά είναι και η σοφία , εκ του όφις = σοφία .
Συνενώνει τις δύο ροπές της παγκόσμιας δύναμης,την ανοδική και την καθοδική.
Με την προσκόλλησή τους στην πολλαπλότητα που απορρέει απο την διπλή τους φύση,τα φίδια φανερώνουν τον βιβλικό πειρασμό του παραδείσου ,ο οποίος ,καλώντας τον άνθρωπο να γευτεί τον καρπό του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού,δηλαδή την διττή γνώση των πραγμάτων,τελικά τον απομακρύνει απο την αρχέγονη ενότητα και τον εμποδίζει απο το να φτάσει τον καρπό του δέντρου της ζωής.
Οι περιελίξεις του φιδιού γύρω απο το δέντρο αυτό συμβολίζουν την απροσδιόριστη και ανανεούμενη διαδρομή των υπάρξεων.
Το ίδιο συμβόλιζε και το κηρύκειο του Ερμή .
Φώς
Το φώς είναι η ορατή εκδήλωση του άπλαστου κόσμου,που συνοδεύει όλες τις θεοφάνειες.
Η ακτινοβολία του δημιούργησε την έκταση ως παλμός που βάζει σε τάξη το χάος,πράγμα που η Γένεση το διατυπώνει με το θεϊκό Γενηθήτω Φώς,εμφάνιση του φωτός.
Αυτή η θεϊκή τάξη που χωρίζει το φώς απο την σκιά ,τα οποία πρωταρχικά ήταν ανακατωμένα,φανερώνει την δημιουργική δύναμη που προηγουμένως ήταν κρυμμένη μέσα στη νύχτα του αγνώστου.
Ετσι το ηλιακό φώς ταυτίζεται με το πνεύμα και ο φωτισμός του με την άμεση γνώση,ενώ το φώς της σελήνης είναι απλώς ορθολογικό και από αντανάκλαση.
Χορός
Ο Χορός συμβολίζει την κοσμική δημιουργική ενέργεια ,την μεταμόρφωση του χώρου σε χρόνο.
Συμβολίζει τον ρυθμό του σύμπαντος την μίμηση του θείου παιχνιδιού της δημιουργίας , την ενίσχυση της δύναμης του συναισθήματος και της δράσης.