ΝΑΞΟΣ - ΤΟ ΔΟΥΚΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
By Peter Lock
Στα μέσα του 12 ου αιώνα η λέξη Φράγκοι ήταν ένας γενικός όρος για όλους τους Ευρωπαίους της Δύσης. Η υποτιμητική έννοια της ορολογίας εξίσωνε τους Φράγκους με τους βαρβάρους.
Στους Φράγκους οι Ελληνες περιελάμβαναν και τους Βενετσιάνους και Καταλανούς οι οποίοι φυσικά δεν ήταν Φράγκοι.
Οι Βενετοί και Γενοβέζοι είχαν αναπτύξει εμπόριο στο Αιγαίο Πέλαγος. Συνήπταν και γάμους με Ελληνίδες , το οποίο είχε και την επίσημη ενθάρρυνση του Βυζαντίου . Οι Βενετοί είχαν δημιουργήσει μία μεγάλη κοινότητα στην Κωνσταντινούπολη και μικρότερες κοινότητες στην Θεσσαλονίκη, στην Θήβα και στην Κόρινθο.Ασχολήθηκαν με την οχύρωση των λιμανιών απο τα οποία μπορούσαν να προστατεύσουν τους θαλασσίους δρόμους που ήταν απαραίτητοι για το εμπόριό τους με την Κωνσταντινούπολη και τον Εύξεινο Πόντο.
Οι Καταλανοί και οι Ναβαραίοι ήταν καθαροί τυχοδιώκτες , οι οποίοι απέβλεπαν στην εκμετάλλευση της τύχης και των περιστάσεων που προσέφερε το ασταθές περιβάλλον του Αιγαίου, σε αντίθεση με τον οργανωμένο κόσμο της Δυτικής Ευρώπης.Κυρίεψαν τον Δομοκό και τον Αλμυρό σε μία αποφασιστική μάχη το 1311 - (15 Μαίου)με τους Φράγκους , η Καταλανική Εταιρεία όπως ονομαζόταν έγινε κυρίαρχη του Δουκάτου των Αθηνών.
Οσοι λοιπόν δεν ήταν Βενετοί και Καταλανοί ήσαν απο την Βουργουνδία ,την Καμπανία ,την Φλάνδρα και την Λομβαρδία. Κατά συνέπεια ήταν επώνυμοι Φράγκοι αφού καταγόταν από χώρες που κυβερνούσε κάποτε ο αυτοκράτωρ Καρλομάγνος.
Στην Ελλάδα είχαν ιδρύσει τις κάτωθι πολιτικές οργανώσεις γύρω στο 1210.μ.Χ
Η Λατινική αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης.
Το βασίλειο της Θεσσαλονίκης.
Η ηγεμονία - Δουκάτο των Αθηνών και των Θηβών.
Το Δουκάτο του Αιγαίου.
Η τριαρχία της Ευβοίας (Νεγκροπόντε)
Το Πριγκιπάτο της Αχαϊας.
Επίσης υπήρχαν γαιο κτησίες όπως της Βοδονίτσας (Λοκρίδα) και Σαλώνων (Αμφισσα)
Στις Κυκλάδες - Σποράδες - Ιονίου υποτελείς της Βενετίας ή του Δούκα του Αιγαίου στην Νάξο.
Στην γεωγραφική ορολογία του 13ου αιώνα ο κόσμος του Αιγαίου αναφερόταν σαν Ρωμανία ή Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης. Και τα συστατικά μέρη της .
Η Γραικία , Η Γή της Ηπείρου , Η Βλαχία και η Τουρκία.
Οι Βενετοί ανέφεραν το Νεγκρεπόντε , την Κρήτη , και την Πελοπόννησο ως Ρωμανία Μπάσα δηλαδή Κάτω Ρωμανία.
Οι Φράγκοι δέν ήταν οι συντηρητικοί ρομαντικοί όπως θεωρούνται πολλές φορές ,αλλά παραγωγικοί ,πρακτικοί και συχνά πολύ πρωτότυποι στην δημιουργία των κρατών τους και στις συναλλαγές με τους Ελληνες.
Η διαφορετικότητα των Φράγκων είχε καθιερωθεί απο τον 10ο αιώνα .
Ηταν βάρβαροι επειδή ζούσαν έξω απο τα όρια της αυτοκρατορίας.
Τους αναγνωριζόταν όμως ότι είχαν δώσει έναν τουλάχιστον αυτοκράτορα ,τον Μεγάλο Κωνσταντίνο,και για τον λόγο αυτό θεωρούνταν οτι είχαν μία ιδιαίτερη σχέση με τους Βυζαντινούς.
Η Αννα Κομνηνή τους χαρακτηρίζει ως φιλόδοξους,γενναίους,εριστικούς,άπληστους,θερμοκέφαλους,ανεξέλεγκτους και αναξιόπιστους.Ηταν δε βάρβαροι επειδή ζούσαν ...ανάμεσα στην απέναντι πλευρά της Αδριατικής και στις στήλες του Ηρακλή.
Ηταν φλύαροι και φωνακλάδες , εύρωστοι και μελαψοί άγριοι και οξύθυμοι.
Δεν καταλάβαιναν Ελληνικά και ήταν καχύποπτοι τόσο με τις ελληνικές εκκλησιαστικές λειτουργίες όσο και με το χτύπημα των σημάντρων.
Διέλυσαν σκόπιμα τις πρώτες και σταμάτησαν δια της βίας τα δεύτερα.
Οι Λατίνοι δεν είχαν γενειάδες και ήταν κοντο κουρεμένοι .
Εκοψαν τα γένεια και τα μακριά μαλλιά των Ελλήνων ,που την εποχή εκείνη ήταν σημαντικό Εθνικό χαρακτηριστικό.
Οι Ελληνες τους θεωρούσαν βαρβάρους αφ΄ενός εξ΄αιτίας της συμπεριφοράς τους ,στις λεηλασίες των πόλεων αλλά και επειδή χλεύαζαν την Ορθόδοξη πίστη.Υπήρχε η άποψη ότι ήταν βδελυροί και ακάθαρτοι.
Τα ιερά σκεύη των εκκλησιών πλένονταν μετά την χρησιμοποίηση τους απο Λατίνους που αποκαλούνταν σκυλιά .Ο στόχος της Λατινικής εκκλησίας τελικά ήταν απλά η επιβίωσή της. Με την θεία λειτουργία και τις γραφές στα Λατινικά ήταν αποκομμένη απο την Ελληνική κοινότητα,με το filioque και τον άζυμο άρτο δογματικά ξένη,και με την αμφίεση και την κουρά σαφώς διαφορετική.Ηταν μάλλον η εκκλησία των κατακτητών,παρά η εκκλησία του Θεού.
Η μαγειρική τους θεωρείτο βρόμικη και η μακρόχρονη συναστροφή μαζί τους ήταν εξευτελιστική ενέργεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι αρνητικές έννοιες έχουν γραφτεί απο Ελληνες της Κωνσταντινούπολης.
Εξήντα χρόνια αργότερα με την Λατινική ιεραρχία επιβεβλημένη στο Αιγαίο , η ενέργεια του πλυσίματος των σκευών,δεν ήταν πλέον ανεκτή απο την Λατινική εκκλησία.
Με αντάλλαγμα ορισμένα προνόμια οι Ελληνες γαιο κτήμονες ,μεγάλοι (άρχοντες),και μικροί (αρχοντόπουλα),υποτάχτηκαν και τερμάτισαν την αντίσταση.Ηταν νομικά ελεύθεροι .Οι Αρχοντες κληρονομούσαν των πατρογονικών κτημάτων τους μαζί με τους χωρικούς που ήταν εγκατεστημένοι εκεί.Σε αντάλλαγμα προσκυνούσαν , σαν σημάδι υπακοής και υποταγής ισοδύναμης με υποτέλεια ,και συμφωνούσαν να προσφέρουν φόρο υποτελείας και στρατιωτική υπηρεσία σύμφωνα με την τάξη της ,δηλαδή ιπποτική υπηρεσία.
Οι λέξεις συναίνεση και συνύπαρξη που χρησιμοποιήθηκαν απο κοινού για να περιγράψουν την Φραγκική συμβίωση με τους Ελληνες ,κρύβουν αμέτρητες λεπτομέρειες ,που δεν μπορούν να γίνουν γνωστές.
Δεν υπήρχε κανένα σιδηρούν παραπέτασμα ανάμεσα στους Ελληνες και τους Λατίνους ,αλλά μόνο ένα αρκετό ευρύ χάσμα το οποίο μπορούσε να γεφυρωθεί με αρκετό κίνδυνο.
------------------------
Ο πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας εξελέγει, ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας.
Υποψήφιος ήταν επίσης ο Βονιφάτιος ,κορυφαίος στρατιωτικός της σταυροφορίας.
Ενώ ο Βονιφάτιος άφησε πίσω του την φήμη της απληστίας , ο Βαλδουίνος ακολούθησε απο την αρχή τον αυτοκρατορικό ρόλο στην θρησκευτική ζωή .
Ο Χωνιάτης απο την πλευρά του τον περιγράφει ευσεβή,απτόητο και εγκρατή.
Η στέψη στην Αγία Σοφία την Κυριακή 16 Μαίου 1204 αύξησε σε τεράστιο βαθμό το κύρος και την επιρροή του Βαλδουίνου μεταξύ των Ελλήνων υπηκόων του.
Το μόνο που δημιουργήθηκε εκείνη την εποχή το οποίο δεν είχε σχεδιαστεί απο τον Βαλδουίνο , ήταν το Δουκάτο του Αιγαίου,με κέντρο την Νάξο.
Ιδρύθηκε το 1207 απο τον Μάρκο Σανούντο ,έναν Βενετό που μετείχε στην 4η Σταυροφορία ,ανιψιό του Δόγη Ερρίκου Ντάντολο ,ο οποίος και αναγνώρισε την επικυριαρχία της Κωνσταντινοπόλεως αντί της πατρίδας του , της Βενετίας.
--------------------------------------
Ιστορικώς η Παπική εκκλησία λειτούργησε διασπαστικά ως προς την ελληνική εθνική συνείδηση και συνολικά έβλαψε τον ελληνισμό.
Οι ελληνικοί πληθυσμοί οι οποίοι παρασυρθέντες ασπάστηκαν τον καθολικισμό ,έχασαν πλήρως την εθνική τους συνείδηση και προτίμησαν να αυτοπροσδιορισθούν τοπικιστικά και θρησκευτικά.πχ Φραγκοσυριανοί.
Αυτό έγινε κατανοητό πλέον κατά την επανάσταση του 1821 ,οι Ελληνες καθολικοί των Κυκλάδων αρνήθηκαν να συμμετάσχουν και κατόπιν αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την Ελληνική επαναστατική κυβέρνηση.
Αρνήθηκαν να πληρώσουν φόρους,αρνήθηκαν να στείλλουν εκπροσώπους στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και ως επιστέγασμα ύψωσαν την Γαλλική σημαία για να αποφύγουν τα Τουρκικά αντίποινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου